دلم حیاط خانه مادربزرگ را میخواهد

دلم حیاط خانه مادربزرگ را میخواهد...
یک بعدازظهر تابستان باشد...
باغچه را آب دهیم،
فرشی بیندازیم روی ایوان
بوی خاک و آب و گل و برگ انگور
ماهی ها را نظاره کنیم در حوض میان حیاط که دنبال هم میدوند
و فریاد شادیشان در کل حیاط میپیچد
صدای خنده همسایه‌ها را بشنویم
و دلگرم باشیم که این حوالی مردم هنوز هم قهقهه میزنند...
مادر بزرگ بیاید و طالبی‌های خنک را یک به یک قاچ کند...
و ما بدون تمام ژست‌های روشنفکرانه با دست یکی یکی برداریم
و از عطر خوشش لذت ببریم
دلم آن روزهایی را میخواهد که وقتی کنار هم مینشستیم
هیچ کداممان در بند گوشی های همراهمان نبودیم...
صحبت از تکنولوژی‌های به روز نبود
آن روزهایی که تلفن هایمان بیشتر زنگ میخورد
و بدون آنکه شماره‌ای بیفتد از صدای دوستانمان به وجد می‌آمدیم
و هیچ وقت از ذهنمان خطور نمیکرد....
حوصله‌اش را ندارم...
آن روزهایی که آیفون تصویری نبود برای باز کردن در باید از حیاط میگذشتی،
چه ذل تابستان چه در یخبندان زمستان...
امـا حیف همه‌شان گذشتند و از آن‌ها چیزی نمانده...
.
خانه داروغه_ مشهد
.
این اثر در اواخر دوره قاجار به دستور یوسف خان هراتی، داروغه مشهد در مساحت حدود یک هزار و ۱۰۰ مترمربع احداث گردید. خانهٔ داروغه مشهد به لحاظ فرم و شکل معماری به شیوه مرسوم خانه‌های تاریخی ایران (سه طرف ساخت) بنا شده است و عناصر معماری آن، به ویژه طرح تراس پله‌های دوطرفه و تزئینات، نشان از الگوبرداری از طرح‌های معماری روسی دارد. .