بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت دوم: حاجت آز خدا است :
يَا سادَتِى وَمَوالِىَّ، إِنِّى تَوَجَّهْتُ بِكُمْ أَئِمَّتِى وَعُدَّتِى لِيَوْمِ فَقْرِى وَحاجَتِى إِلَى اللّٰهِ، وَتَوَسَّلْتُ بِكُمْإِلَى اللّٰهِ، وَاسْتَشْفَعْتُ بِكُمْإِلَى اللّٰهِ، فَاشْفَعُوالِى عِنْدَ اللّٰهِ، وَاسْتَنْقِذُونِى مِنْ ذُنُوبِى عِنْدَ اللّٰهِ، فَإِنَّكُمْ وَسِيلَتِى إِلَى اللّٰه .
دنیا، دار وسایل و اسباب می‌باشد. آیا آنان که به توسل اعتقادی ندارد، برای تحصیل به مدرسه و دانشگاه نمی‌روند و معلم و کتاب را وسیله قرار نمی‌دهند؟یا هنگام بیماری، به پزشک و دارو متوسل نمی‌شوند؟! آیا می‌شود حتی یک جرعه آب را بدون هیچ وسیله‌ای نوشید؟! منتهی هر وسیله‌ای باید متناسب با هدف باشد.
وَمِنْهُم مَّن يَقُولُ رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِى ٱلدُّنْيَا حَسَنَةًۭ وَفِى ٱلآخِرَةِ حَسَنَةًۭ وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ - و بعضی می‌گویند: پروردگارا! به ما در دنیا نیکی عطا کن! و در آخرت نیز نیکی مرحمت فرما! و ما را از عذابِ آتش نگاه دار!(سوره بقره آیه 201)
پس، در دعا، او را می‌خوانیم، از او می خواهیم، خود و مواضع خود را می شناسیم و می‌توانیم تجدید نظر کنیم، اصلاح نماییم و آرزوها را ارتقا بخشیم، بین دنیا و حوائج دنیوی خود، با آخرت و نیازهای اساسی و ماندگار خود تفکیک و فاصله نمی‌اندازیم و با تعلیم از آموزه های الهی، می‌فهمیم که باید از خدا بخواهیم، درک می‌کنیم که نیازهای اساسی ما چیست و چگونه باید بخواهیم؟
نتیجه: پس خداوند متعال، بندگانش را متذکر شد که خالق، مالک، ربّ، معبود، إله، غنی، رازق و اجابت کننده‌ای جزخودش نیست ونباید به جز او،چنین باوری نسبت به کسی داشت و به این قصد آنها را خواند.
خداوندا! هر اسیری را آزاد کن .
اسیر بدن، اسیر ذهن، اسیر عواطف، اسیر دروغ، اسیر فریب، اسیر مال، اسیر قدرت، اسیر شهرت، اسیر خشم، اسیر شهوت، اسیر مرض، اسیر جهل، اسیر علم، اسیر ظلم، اسیر توهّم حق بجانبی…
تردید ننمایید که هر کس به وسایل الهی متوسل نگردد، حتماً به شیاطین انس و جنّ و وسایل بندگی آنها متوسل می گردد؛چون در اصل توسل، هیچ چاره‌ای نیست و بشر برای رسیدن به اهدافش، گریزی از توسل به وسایل ندارد، منتهی اگر حق نشد، حتماً باطل خواهد بود.(پایان)
قسمت دوم: حاجت آز خدا است :
يَا سادَتِى وَمَوالِىَّ، إِنِّى تَوَجَّهْتُ بِكُمْ أَئِمَّتِى وَعُدَّتِى لِيَوْمِ فَقْرِى وَحاجَتِى إِلَى اللّٰهِ، وَتَوَسَّلْتُ بِكُمْإِلَى اللّٰهِ، وَاسْتَشْفَعْتُ بِكُمْإِلَى اللّٰهِ، فَاشْفَعُوالِى عِنْدَ اللّٰهِ، وَاسْتَنْقِذُونِى مِنْ ذُنُوبِى عِنْدَ اللّٰهِ، فَإِنَّكُمْ وَسِيلَتِى إِلَى اللّٰه .
دنیا، دار وسایل و اسباب می‌باشد. آیا آنان که به توسل اعتقادی ندارد، برای تحصیل به مدرسه و دانشگاه نمی‌روند و معلم و کتاب را وسیله قرار نمی‌دهند؟یا هنگام بیماری، به پزشک و دارو متوسل نمی‌شوند؟! آیا می‌شود حتی یک جرعه آب را بدون هیچ وسیله‌ای نوشید؟! منتهی هر وسیله‌ای باید متناسب با هدف باشد.
وَمِنْهُم مَّن يَقُولُ رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِى ٱلدُّنْيَا حَسَنَةًۭ وَفِى ٱلآخِرَةِ حَسَنَةًۭ وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ - و بعضی می‌گویند: پروردگارا! به ما در دنیا نیکی عطا کن! و در آخرت نیز نیکی مرحمت فرما! و ما را از عذابِ آتش نگاه دار!(سوره بقره آیه 201)
پس، در دعا، او را می‌خوانیم، از او می خواهیم، خود و مواضع خود را می شناسیم و می‌توانیم تجدید نظر کنیم، اصلاح نماییم و آرزوها را ارتقا بخشیم، بین دنیا و حوائج دنیوی خود، با آخرت و نیازهای اساسی و ماندگار خود تفکیک و فاصله نمی‌اندازیم و با تعلیم از آموزه های الهی، می‌فهمیم که باید از خدا بخواهیم، درک می‌کنیم که نیازهای اساسی ما چیست و چگونه باید بخواهیم؟
نتیجه: پس خداوند متعال، بندگانش را متذکر شد که خالق، مالک، ربّ، معبود، إله، غنی، رازق و اجابت کننده‌ای جزخودش نیست ونباید به جز او،چنین باوری نسبت به کسی داشت و به این قصد آنها را خواند.
خداوندا! هر اسیری را آزاد کن .
اسیر بدن، اسیر ذهن، اسیر عواطف، اسیر دروغ، اسیر فریب، اسیر مال، اسیر قدرت، اسیر شهرت، اسیر خشم، اسیر شهوت، اسیر مرض، اسیر جهل، اسیر علم، اسیر ظلم، اسیر توهّم حق بجانبی…
تردید ننمایید که هر کس به وسایل الهی متوسل نگردد، حتماً به شیاطین انس و جنّ و وسایل بندگی آنها متوسل می گردد؛چون در اصل توسل، هیچ چاره‌ای نیست و بشر برای رسیدن به اهدافش، گریزی از توسل به وسایل ندارد، منتهی اگر حق نشد، حتماً باطل خواهد بود.(پایان)
۸۳۱
۱۹ آبان ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.