داشتیمزندگیمونومیکردیمکهسروکلهییهنفرپیداشد

داشتیم‌زندگیمونومیکردیم‌که‌سرو‌کله‌ی‌یه‌نفرپیداشد،
خنده‌هاش‌قشنگ‌بودن‌جوریکه‌به‌اون‌زندگی‌جَلای‌قشنگی
داده‌بودن،لامصب‌طوریبود‌که‌حتی‌بغض‌هم‌کنارش‌میچسبید
چه‌برسه‌به‌خنده،گذشت‌و‌گذشت‌که‌دیگه‌بغضی‌وجودنداشت،
اصلازندگی‌اون‌چندوقت‌قشنگ‌بود،
سرتاسرخنده‌بوداما...
حیف‌همیشه‌بعد‌یه‌خنده،غمی‌بزرگ‌توراهه...
ناغافل‌یکی‌پیدا‌میشه‌همه‌وجودتو‌ازجلودستت‌میدزده
که‌دیگه‌حتاخنده‌هات‌از‌ته‌دل‌نیستن،بهت‌نمیچسبن،
الان‌من‌دقیقاتوهمون‌نقطم،میخندم‌اما‌از‌ته‌دل‌نیستن،
نمیچسبن‌بم...
میفهمی؟