بمان با من...

بمان با من...
در این بُحبوحه ی غم
در این دنیای دلهای نمادین
که در آن عاطفه جایی ندارد
و احساس از خودش هم هست خالی!
بمان تا آرزو رنگی بگیرد...
برای حس تاریک نگاهم
برای بارش باران امید
مبادا دلخوشی هایم بمیرد
بمان تا یک بهانه بشکفد باز
برای کوچ زیبای پرستو
برای ساختن یک آشیانه
به جنس خاطره ازلحظه ای دور
بمان تا من به شوق بودن تو
بمانم زنده دردنیای عشقت
ببینم مُردنِ دلواپسی را
از افسونِ وجود پر ز مهرت
بمان با من....