ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻗﺴﻢ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ ، ﺑﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﺑﻤﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻋﺸﻘﻤﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﻗﻠﻨﺪﺭﺍﻧﻪ ﺑﻤﺎﻥ ﺯﯾﺮ ﺳﻘﻒِ ﺑﯽ ﺳﻘﻔﯿﻢ
ﺑﻤﺎﻥ ، ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﺷﯿﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﻪ ﯼ ﮔﻨﺪﻡ ، ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ، ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺸﺖ ، ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎﺵ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﺗﻬﯽ ﺩﺳﺘﯽ ﺍﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯼ؟
ﮐﻪ ﻗﺮﻧﻬﺎﺳﺖ ، ﻗﺮﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﻧﺞ ﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﺶ ﺗﺮ ، ﻭﻟﯽ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﭼﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎ ﻣﻦ ؟ ﺣﺴﺮﺕ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﻫﺰﺍﺭ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﭼﺸﻢ ﮔﺸﻮﺩﻩ ، ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻧﺪ
ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ، ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺁﻏﺎﺯ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﺯﻣﺎﻧﻪ ، ﺭﻭﺡ ﻣﺮ ﺍ ﺳﺨﺖ ﺯﺧﻢ ﺁﺟﯿﻦ ﺧﻮﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﮐﯿﻨﻪ ﺧﺎﺳﺖ ﺯﻣﺎﻧﻪ ، ﮐﺮﺍﻥ ﮐﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﺑﻤﺎﻥ ﮐﻤﯽ ﺩﮔﺮ ، ﺍﻧﮕﺎﺭ ، ﺯﺧﻤﻬﺎ ﮐﺎﺭﯼ ﺳﺖ
ﺑﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ، ﺑﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ