بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت دوم :
اما آیا فردای رحلت پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، خودشان جشن گرفتند و یا انتظار جشن گرفتن از سوی شیعیان‌شان را داشتند؟! یا این که انتظار می‌رفت، به حضور برسند و ضمن عرض تسلیت، تعزیت و همدردی در این مصیبت بزرگ، با ایشان بیعت کنند که نکردند.
و) - برای سایر امامان علیهم السلام نیز همین‌طور است، چنان چه از عصر عاشورا و آغاز امامت امام سجاد علیه السلام مثال آورده شد. حال اگر فردای عاشورا، امت ایشان جشن می گرفتند و جهت عرض تبریک خدمت می‌رسیدند؛ کاری پسندیده بود و یا نکوهیده؟! مثلاً فرض بگیرید که کاروان اسرا، با پیشوایی حضرت زینب علیها السلام، لباس نو می‌پوشیدند و شادان و خندان خدمت امام زمان خویش رسیده و تبریک عرض می نمودند؟!
ز)- بله، در عید غدیر خم، عید فطر، سالروز میلاد معصومین علیهم‌السلام و حتی اولیاء الله، مسرور هستیم و جشن نیز می‌گیریم، به یک دیگر تبریک می گوییم و اما موضوعیت جشنی به عنوان آغاز امامت یک امام که مقارن با شهادت امامی دیگر است، چیست؟
قرار شد شیعه، به حزن امام محزون و به سرور امام مسرور باشد؛ حال قلب امام در چنین روزی مسرور است یا محزون؟ پس چرا خود فریبی کنیم؟! دنبال خوشایندهای خودمان هستیم، یا دنبال امام و امامت؟!
ح)- بله، جا دارد امروز یا فردا به عنوان یک سالروز وگرنه هر روز، انسان مؤمن و شیعه، قلب خود را بیاراید، خود را آماده حضور در محضر شریف بنماید، سلام دهد، عرض تسلیت کند و بیعت نماید؛ اما جشن چه بگیرد؟! از خودش بپرسد که آیا من خیلی خوشحال هستم که امام حسن عسکری به شهادت رسیدند و امامت به فرزند ایشان رسیده است؟ بلکه باید بگوید که جشن می‌گیرم برای توفیق خودم به تشیع.(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت دوم :
اما آیا فردای رحلت پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، خودشان جشن گرفتند و یا انتظار جشن گرفتن از سوی شیعیان‌شان را داشتند؟! یا این که انتظار می‌رفت، به حضور برسند و ضمن عرض تسلیت، تعزیت و همدردی در این مصیبت بزرگ، با ایشان بیعت کنند که نکردند.
و) - برای سایر امامان علیهم السلام نیز همین‌طور است، چنان چه از عصر عاشورا و آغاز امامت امام سجاد علیه السلام مثال آورده شد. حال اگر فردای عاشورا، امت ایشان جشن می گرفتند و جهت عرض تبریک خدمت می‌رسیدند؛ کاری پسندیده بود و یا نکوهیده؟! مثلاً فرض بگیرید که کاروان اسرا، با پیشوایی حضرت زینب علیها السلام، لباس نو می‌پوشیدند و شادان و خندان خدمت امام زمان خویش رسیده و تبریک عرض می نمودند؟!
ز)- بله، در عید غدیر خم، عید فطر، سالروز میلاد معصومین علیهم‌السلام و حتی اولیاء الله، مسرور هستیم و جشن نیز می‌گیریم، به یک دیگر تبریک می گوییم و اما موضوعیت جشنی به عنوان آغاز امامت یک امام که مقارن با شهادت امامی دیگر است، چیست؟
قرار شد شیعه، به حزن امام محزون و به سرور امام مسرور باشد؛ حال قلب امام در چنین روزی مسرور است یا محزون؟ پس چرا خود فریبی کنیم؟! دنبال خوشایندهای خودمان هستیم، یا دنبال امام و امامت؟!
ح)- بله، جا دارد امروز یا فردا به عنوان یک سالروز وگرنه هر روز، انسان مؤمن و شیعه، قلب خود را بیاراید، خود را آماده حضور در محضر شریف بنماید، سلام دهد، عرض تسلیت کند و بیعت نماید؛ اما جشن چه بگیرد؟! از خودش بپرسد که آیا من خیلی خوشحال هستم که امام حسن عسکری به شهادت رسیدند و امامت به فرزند ایشان رسیده است؟ بلکه باید بگوید که جشن می‌گیرم برای توفیق خودم به تشیع.(ادامه دارد...)
۶۰۴
۲۲ شهریور ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.