روز ها که از بستر خود برمیخیزم مرده هایی را میبینم که دست در دسته هم میخنندند ولی من در میانه انها مرده ای هستم که لبخندی ساختگی بر لب دارم و روز میخندم و شب ها بی حس چه زیبا ترانه مینوازد این تنهایی تاریک :¡
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.