my boyfriend is girl

Part.17

ویو سونگمین
با حس کردن چیز گرمی روی لبام از خواب بیدار شدم، چان بود.

سونگمین : داری چیکار میکنی؟
چان : فقط دوباره خواستم طعمشون رو بچشم.
سونگمین : چی؟
چان : یه جوری حرف نزن انگار یادت رفته دیشب رو.
سونگمین : مگه دیشب اتفاقی افتاد؟
چان : اگه میخوای میتونیم دوباره تصویرسازیش کنیم،بیبی.

فلش بک به دیشب

ویو سونگمین
چان دور خونه می چرخید و هی به هانا و یجی زنگ میزد ولی هیچ‌کدومشون جواب نمیدادن.

چان : آه،اگه برلش اتفاقی افتاده باشه چی،  من چی کار کنم(با نگرانی و ناراحتی)
سونگمین : اون حالش خوبه، من مطمئنم هان میتونه از خودش مراقبت کنه ، اتفاقی نمی‌افته.
چان : هان شاید بتونه از خودش مراقبت کنه ولی هانا چی؟اونم میتونه؟
سونگمین : تو فقط الکی نگرانی گ اون ۲۱ سالشه،  حتی از سن قانونی هم رد کرده ، چه هان و چه هانا میتونن از خودشون مراقبت کنن.

سونگمین به طرف چان رفت و اونو به سمت مبل آورد تا بشینه بعد خودش کنارش نشست و دستای چان رو بین دستاش گرفت و گفت،

سونگمین : نگران نباش، من مطمئنم که سالمه، یقین دارم.
چان : ولی اون تنها برادرمه، اون تنها عضو خانوادمه من به جز اون کسی رو ندارم.
سونگمین : اره، اون تنها عضوه خانوادته(با صدای آروم و کمی ناراحت)

ویو چان
بعد از این حرف به سونگمین نگاه کردم، انگار ناراحت شده بود.
من چیکار کردم.

چان : من منظوری نداشتم
سونگمین : چی؟
چان : توهم برادرمی
سونگمین : ولی هان برادر واقعیته.
چان : ولی توهم برادرمی. (سعی کرد لبخند بزنه)
سونگمین : ولی اون کسی که فامیلش با فامیل تو یکیه هانه نه من.
چان : ولی میتونه باشه.
سونگمین : منظورت چیه؟

چان از روی مبل بلند شد و با یه حرکت سونگمینی که کنارش روی مبل نشسته بود رو بین خودش و مبل گیر انداخت.

چان : میتونم کاری کنم که از این به بعد بنگ سونگمین باشه، نه به عنوان برادرم بلکه به عنوان شریک زندگیم.

ویو چان