شاید بیشتر شما ها از تاریکی بترسین! ...

از تنهایی....


ولی میخوام از تاریکی حرف بزنم که آن روی زیبایش رو ببینین


تاریکی آرامشی وصف ناپذیر است، سکوتی که مثال زدنی نیست


تک تک این جملاتی که میگم رو با تمام وجودت حس کن:

فکر کن تو شب داری تنها تو خیابون قدم میزنی ، خیابونی که یه طرفش باغِ

همون لحظس که برق کل شهر میره و شهر پر هیاهو غرق سکوتی وصف ناپذیر میشه اون موقس که به آسمون بالا سرت نگاه میکنی و جز ستاره های درخشان چیزی نمیبینی
.
.
.
ولی نایست و به رفتنت ادامه بده همون جوری که داری قدم میزنی نسیم خنکی از همون باغ زیبای پرُ از عطر به سمت تو میوزه
و در اون تابستون گرم ...

اون تاریکی به همراه نسیمش ، تمام وجودتو خنک میکنه

همون لحظس که به آرامش واقعی پی میبری





آرامش روحی و جسمی

هر دو باهم .........



یه بارم شده امتحان کنین
.