شبیه زنی هستم که پای کوه دامنش را به دامنه می دوزد و قله

شبیه زنی هستم_ که پای کوه_ دامنش را به دامنه می دوزد_ و قله زیر مه زیباتر است_ چشمم به راه اسبی ست که یالش را_ به باد نمی دهد_ و سوارش مردی_ که در صفحه ی اول قصه های هزار و یک شب_ به شکل های مختلفی تصویر شده است_.... |الینا نریمان|