دوران نوجوانی

پارت ۴

جیرینگ جیرینگ/زنگ خونه خورده ميشه

_خداحافظی دامیان!
-خدافظ...
یه حرفی بود که دامیان میخواست به آنیا بگه ولی دل و جرعتش رو پیدا نمیکرد.
-بله؟
_امم.... میشه...میشه باهم بریم خونه؟من تا خونتون میرسونت. خودم هم بعدش میام خوابگاه.
-عه! خب،باشه. بریم؟
-بریم😌
و به راهشون ادامه دادن. تقریبا نصف راه هردو ساکت بودن که دامیان سر حرف رو با آنیا باز کرد
-میگم آنیا سان،تو کسی رو داری که، امم، دو...دوستش داشته باشی ؟...
آنیا تا این حرفو شنید سرخ شد و گفت:
-خب،اصلا خودت کسی رو دوست داری ...جوری که هر روز و شب بهش فک کنی؟
-عههه،امم، خب راستش....
و اما... یکدفعه دامیان جرعتش رو پیدا کرد تا این حرف رو بزنه...
من تو رو دوست دارم!
آنیا یه لحظه وارد شوک شد. بچه همونجا خشکش زد ولی وقتی به خودش اومد دید واقعا دامیان همچین حرفی زده.
-خب ام، چیزه یعنی...ام خب، این حرف رو ...منم میخواستم بهت بزنم دامیان ولی، خجالت آور بود، خیلی خجالت آور
هر دوی اونا سرخ میشه. لحظه ای با آرامش بهم زل زدن،سکوت بلندی،ولی خوبی بین اونها رد و بدل شد.
_میگم،حالا بریم دامی؟
-البته دوشیزه خانوم.
و به راه خودشون ادامه دادن....