چای من لبریز و لب دوز است و لب سوز است آآآی

.
چای من لبریز و لب دوز است و لب سوز است، آآآی!
می خوری با من تو چای؟

گرچه کامم تلخ و چایم تلخ و روزگارم نیز تلخ
امّا دلبَــــرم

گر تو آیی
لب گشایی
لب بریزی
لب بسوزی
لب بدوزی

وااای!

بَه چه محشر می شود
اندازه ی یک چای خوردن
کام ِ من شیرین نمایی
دلبرم

ماه ِ بهمن است و چای،
با تو می چسبد فقط...
...