قرارداد کرسنت ؛
قرارداد کرسنت ؛
***********************
( قسمت پنجم وپایانی ) ؛
***********************
ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻌﻔﺮ: ﮐﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯿﻢ
ﺯﻧﮕﻨﻪ: ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺭﺩ!
ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﯿﺪ ﯾﮏ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﺎﺯﺭﺳﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻧﺪ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﺍﻟﺤﺎﻗﯿﻪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﮐﺮﺳﻨﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ.
ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻟﺤﺎﻗﯿﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۵ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﮐﺮﺳﻨﺖ ﺷﺮﮐﺖ ﺧﺮﯾﺪﺍﺭ ﮔﺎﺯ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺗﻀﻤﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ ﭼﻬﻞ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﻻﺭ ﻭ ﯾﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﺗﻀﻤﯿﻦ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭﺟﻪ ﮔﺎﺯ ﻇﺮﻑ ﻣﺪﺕ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﻧﻌﻘﺎﺩ ﺍﻟﺤﺎﻗﯿﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۵ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﻣﻬﻠﺖ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺗﺎ ۱۷ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ۲۰۰۳ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻏﯿﺮ ﺍﯾﻦﺻﻮﺭﺕ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ (ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻠﯽ ﻧﻔﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ) ﻣﺠﺎﺯ ﺑﻪ ﻓﺴﺦ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺮﺳﻨﺖ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺗﻀﺎﻣﯿﻦ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻓﺴﺦ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺁﻗﺎﯼ ﺟﻮﺍﺩﯼ ﻣﺪﯾﺮﻋﺎﻣﻞ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻠﯽ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ ﮔﺎﺯ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺁﻗﺎﯼ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﻣﻬﻠﺖ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﺪﺍﺭﮎ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﺳﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﮐﺘﺒﺎ ﺗﻤﺪﯾﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺩﯼ ﻧﺎﻣﻪﺍﺵ ﺭﺍ ﭘﺲ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﻤﺪﯾﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺗﻤﺪﯾﺪ ﺁﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺍﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﻗﻔﻞ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺭﺍﯾﺰﻧﯽﻫﺎﯼ ﺩﻻﻟﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺍﺳﺖ. ﺯﻧﮕﻨﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: ﺍﯾﻦ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺩﻭ ﺩﻻﻝ ﻭ ﯾﮏ ﺁﯾﺖﺍﻟﻠﻪ ﺩﺍﺷﺖ (ﯾﻌﻨﯽ ﺁﻗﺎﯼ [...] ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺖ ﺩﻭ ﮐﺎﺭ ﭘﻮﻝ ﮔﺮﻓﺘﻪ ۱- ﺑﺮﺩﻥ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺁﻗﺎﯼ [...] ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻣﯽﺯﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻞ ﮐﺎﺭ ﺍﯾﺸﺎﻥ ۲- ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﻣﺒﻠﻎ ﺣﺪﻭﺩ ۳۰ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﺴﯿﻦ [...] ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﺎ ﺁﯾﺖﺍﻟﻠﻪ [...] ﺭﺍ ﻣﯽﺩﻫﺪ) ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﺩﺭ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ، ﺍﻗﺎﺭﯾﺮ ﻭﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ.
ﮐﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﺣﺪﻭﺩ ۶۰ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﻧﻮﺑﺨﺖ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﻧﻮﺑﺨﺖ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﻭ ﺍﻗﺎﺭﯾﺮ ﻭﯼ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻩ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﯼ ﺭﺍ ﻓﺴﺦ ﻧﮑﻨﺪ.
ﺍﯾﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﯼﻫﺎﯼ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺗﻤﺪﯾﺪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۱۷/۵/۲۰۰۴ (ﻣﺎﻩ ﻣﻪ) ﺗﻮﺍﻓﻘﻨﺎﻣﻪﺍﯼ ﺑﯿﻦ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﻭ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﺩﺭ ۹ ﺑﻨﺪ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ TERMSHEET: ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﻨﺪ ﯾﮏ ﺁﻥ (۲a): ﻣﻘﺮﺭ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ۳۰ ﻣﻪ ۲۰۰۴ ﺁﻗﺎﯼ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ (ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺷﺮﮐﺖ PIS) ﯾﮏ ﻣﯿﺘﯿﻨﮓ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﯿﻦ ﺟﻌﻔﺮ ﻭ ﺯﻧﮕﻨﻪ (ﻭﺯﯾﺮ) ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﮐﺮﺳﻨﺖ ﺣﻞ ﻭ ﻓﺼﻞ ﺷﻮﺩ.
ﺟﻠﺴﻪ ﺩﺭ ۲۷ ﻣﻪ ۲۰۰۴ (ﭼﻬﺎﺭﺷﻨﺒﻪ ۶/۳/۸۳) ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻧﻔﺖ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺣﺴﯿﻦ ﺭﺿﺎﯾﯽ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺩﻓﺘﺮ ﺁﻗﺎﯼ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﺒﻠﻎ ۵۰ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﺑﺎﺑﺖ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺍﯾﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ ﻭ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﺑﻪ ﺟﻌﻔﺮ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺑﺎ ﺁﻗﺎﯼ ﺟﻮﺍﺩﯼ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﯼ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺷﺪﻥ ﺍﻟﺤﺎﻗﯿﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۶ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﺭ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﺩﻻﻟﯽ ﺩﻭ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ۲c ﺑﯿﻦ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﻭ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻬﻢ ﺍﻟﺤﺎﻗﯿﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۶: ﻃﺮﻓﯿﻦ ﻣﻘﺮﺭ ﻣﯽﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﻓﺮﻭﺵ ﮔﺎﺯ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. (ﯾﻌﻨﯽ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺍﺳﺖ) ﻭ ﺍﯾﻦ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎﺕ ﺧﺴﺎﺭﺕ ﭼﻨﺪﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩﯼ ﮐﺮﺳﻨﺖ ﺩﺭ ﺩﺍﻭﺭﯼ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺁﻗﺎﯼ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺁﻗﺎﯼ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻪ ﻟﻨﺪﻥ ﻋﺰﯾﻤﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﻟﺤﺎﻗﯿﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۶ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﺍﻑ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ (ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۸/۳/۸۳ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ).
ﺟﻮﺍﺩﯼ ﺩﺭ ﯾﮏ ﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺩﺳﺖ ﻧﻮﯾﺲ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۸/۳/۸۳ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﻣﯿﺮﻣﻌﺰﯼ ﻣﺪﯾﺮﻋﺎﻣﻞ ﻭﻗﺖ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻠﯽ ﻧﻔﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺁﻗﺎﯼ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﺮﺩﻡ. ﻣﺎ ﺍﻣﻀﺎ ﺑﮑﻨﯿﻢ، [...]ﺁﻗﺎﯼ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﻀﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢ (ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﻣﯿﺮﻣﻌﺰﯼ) ﻭ ﺁﻗﺎﯼ ﻣﯿﺮﻣﻌﺰﯼ ﻣﺪﻋﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﭘﺮﺳﺘﯿﮋﯼ ﺑﻪ ﺻﻼﺡ ﺁﻗﺎﯼ ﻣﯿﺮﻣﻌﺰﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﻀﺎ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﻗﺎﯼ ﺟﻮﺍﺩﯼ ﺍﻣﻀﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﺑﻨﺪ ۲c ﻫﻢ ﻋﻤﻼ ﻣﺤﻘﻖ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺍﺑﻄﺎﻝ ﻧﻤﯽﮔﺮﺩﺩ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﺒﻠﻎ ۲ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﻻﺭ ﻣﺒﺎﻟﻐﯽ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺯﯾﺮ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺁﻗﺎﯼ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﻭﺍﺭﯾﺰ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﯾﮏ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﺭﻫﻢ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻓﻘﺮﻩ (ﯾﻌﻨﯽ ۲ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﺭﻫﻢ) ﺍﺯ ﺣﺴﺎﺏ ﺷﺨﺼﯽ ﺁﻗﺎﯼ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﻧﮏ IBTF ﻭ ﯾﮏ ﻓﻘﺮﻩ ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ ۵ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﺭﻫﻢ ﺍﺯ ﺣﺴﺎﺏ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮﺳﻨﺖ ﻧﺰﺩ ﺑﺎﻧﮏ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﭼﺎﺭﺗﺮ ( ﺩﻭﺑﯽ) ﻭ ﺩﻭ ﻓﻘﺮﻩ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ ۷۵ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺭﻫﻢ ﺍﺯ ﺣﺴﺎﺏ ﺁﻗﺎﯼ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﺟﻤﻌﺎ ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ ﻫﻔﺖ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﻭ ﯾﮑﺼﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺭﻫﻢ (ﻣﻌﺎﺩﻝ ۲ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﻻﺭ) ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺷﺨﺼﯽ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﻧﺰﺩ ﺑﺎﻧﮏ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﭼﺎﺭﺗﺮ ﻭﺍﺭﯾﺰ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻋﺪﻡ ﺭﺩﯾﺎﺑﯽ ﮐﻠﯿﻪ ﻣﺴﺘﻨﺪﺍﺕ ﺩﺭ ﺑﺎﯾﮕﺎﻧﯽ ﺑﺎﻧﮏ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﭼﺎﺭﺗﺮ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﻣﯽﺭﻭﺩ.
ﺿﻤﻨﺎ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﺁﺧﺮ <ﺗﺮﻡ ﺷﯿﺖ> ﻣﻘﺮﺭ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺯﺍﯼ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﮔﺎﺯ ﻫﺮ ﯾﮏ ﻫﺰﺍﺭ ﻓﻮﺕ ﮔﺎﺯ ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ ۱٫۷۵ ﺳﻨﺖ ﺣﻖ ﺩﻻﻟﯽ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺎﻫﯿﺎﻧﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﻓﺸﺎﯼ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﯼ ﺁﻗﺎﯼ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ [ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ] ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﻋﻤﻠﯽ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﺠﻠﺴﻪ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ۶/۳/۸۳
***********************
( قسمت پنجم وپایانی ) ؛
***********************
ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻌﻔﺮ: ﮐﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯿﻢ
ﺯﻧﮕﻨﻪ: ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺭﺩ!
ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﯿﺪ ﯾﮏ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﺎﺯﺭﺳﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻧﺪ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﺍﻟﺤﺎﻗﯿﻪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﮐﺮﺳﻨﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ.
ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻟﺤﺎﻗﯿﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۵ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﮐﺮﺳﻨﺖ ﺷﺮﮐﺖ ﺧﺮﯾﺪﺍﺭ ﮔﺎﺯ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺗﻀﻤﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ ﭼﻬﻞ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﻻﺭ ﻭ ﯾﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﺗﻀﻤﯿﻦ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭﺟﻪ ﮔﺎﺯ ﻇﺮﻑ ﻣﺪﺕ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﻧﻌﻘﺎﺩ ﺍﻟﺤﺎﻗﯿﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۵ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﻣﻬﻠﺖ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺗﺎ ۱۷ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ۲۰۰۳ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻏﯿﺮ ﺍﯾﻦﺻﻮﺭﺕ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ (ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻠﯽ ﻧﻔﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ) ﻣﺠﺎﺯ ﺑﻪ ﻓﺴﺦ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺮﺳﻨﺖ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺗﻀﺎﻣﯿﻦ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻓﺴﺦ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺁﻗﺎﯼ ﺟﻮﺍﺩﯼ ﻣﺪﯾﺮﻋﺎﻣﻞ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻠﯽ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ ﮔﺎﺯ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺁﻗﺎﯼ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﻣﻬﻠﺖ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﺪﺍﺭﮎ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﺳﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﮐﺘﺒﺎ ﺗﻤﺪﯾﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺩﯼ ﻧﺎﻣﻪﺍﺵ ﺭﺍ ﭘﺲ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﻤﺪﯾﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺗﻤﺪﯾﺪ ﺁﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺍﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﻗﻔﻞ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺭﺍﯾﺰﻧﯽﻫﺎﯼ ﺩﻻﻟﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺍﺳﺖ. ﺯﻧﮕﻨﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: ﺍﯾﻦ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺩﻭ ﺩﻻﻝ ﻭ ﯾﮏ ﺁﯾﺖﺍﻟﻠﻪ ﺩﺍﺷﺖ (ﯾﻌﻨﯽ ﺁﻗﺎﯼ [...] ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺖ ﺩﻭ ﮐﺎﺭ ﭘﻮﻝ ﮔﺮﻓﺘﻪ ۱- ﺑﺮﺩﻥ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺁﻗﺎﯼ [...] ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻣﯽﺯﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻞ ﮐﺎﺭ ﺍﯾﺸﺎﻥ ۲- ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﻣﺒﻠﻎ ﺣﺪﻭﺩ ۳۰ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﺴﯿﻦ [...] ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﺎ ﺁﯾﺖﺍﻟﻠﻪ [...] ﺭﺍ ﻣﯽﺩﻫﺪ) ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﺩﺭ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ، ﺍﻗﺎﺭﯾﺮ ﻭﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ.
ﮐﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﺣﺪﻭﺩ ۶۰ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﻧﻮﺑﺨﺖ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﻧﻮﺑﺨﺖ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﻭ ﺍﻗﺎﺭﯾﺮ ﻭﯼ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻩ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﯼ ﺭﺍ ﻓﺴﺦ ﻧﮑﻨﺪ.
ﺍﯾﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﯼﻫﺎﯼ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺗﻤﺪﯾﺪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۱۷/۵/۲۰۰۴ (ﻣﺎﻩ ﻣﻪ) ﺗﻮﺍﻓﻘﻨﺎﻣﻪﺍﯼ ﺑﯿﻦ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﻭ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﺩﺭ ۹ ﺑﻨﺪ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ TERMSHEET: ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﻨﺪ ﯾﮏ ﺁﻥ (۲a): ﻣﻘﺮﺭ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ۳۰ ﻣﻪ ۲۰۰۴ ﺁﻗﺎﯼ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ (ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺷﺮﮐﺖ PIS) ﯾﮏ ﻣﯿﺘﯿﻨﮓ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﯿﻦ ﺟﻌﻔﺮ ﻭ ﺯﻧﮕﻨﻪ (ﻭﺯﯾﺮ) ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﮐﺮﺳﻨﺖ ﺣﻞ ﻭ ﻓﺼﻞ ﺷﻮﺩ.
ﺟﻠﺴﻪ ﺩﺭ ۲۷ ﻣﻪ ۲۰۰۴ (ﭼﻬﺎﺭﺷﻨﺒﻪ ۶/۳/۸۳) ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻧﻔﺖ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺣﺴﯿﻦ ﺭﺿﺎﯾﯽ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺩﻓﺘﺮ ﺁﻗﺎﯼ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﺒﻠﻎ ۵۰ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﺑﺎﺑﺖ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺍﯾﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ ﻭ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﺑﻪ ﺟﻌﻔﺮ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺑﺎ ﺁﻗﺎﯼ ﺟﻮﺍﺩﯼ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﯼ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺷﺪﻥ ﺍﻟﺤﺎﻗﯿﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۶ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﺭ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﺩﻻﻟﯽ ﺩﻭ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ۲c ﺑﯿﻦ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﻭ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻬﻢ ﺍﻟﺤﺎﻗﯿﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۶: ﻃﺮﻓﯿﻦ ﻣﻘﺮﺭ ﻣﯽﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﻓﺮﻭﺵ ﮔﺎﺯ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. (ﯾﻌﻨﯽ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺍﺳﺖ) ﻭ ﺍﯾﻦ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎﺕ ﺧﺴﺎﺭﺕ ﭼﻨﺪﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩﯼ ﮐﺮﺳﻨﺖ ﺩﺭ ﺩﺍﻭﺭﯼ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺁﻗﺎﯼ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺁﻗﺎﯼ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻪ ﻟﻨﺪﻥ ﻋﺰﯾﻤﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﻟﺤﺎﻗﯿﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۶ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﺍﻑ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ (ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۸/۳/۸۳ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ).
ﺟﻮﺍﺩﯼ ﺩﺭ ﯾﮏ ﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺩﺳﺖ ﻧﻮﯾﺲ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۸/۳/۸۳ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﻣﯿﺮﻣﻌﺰﯼ ﻣﺪﯾﺮﻋﺎﻣﻞ ﻭﻗﺖ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻠﯽ ﻧﻔﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺁﻗﺎﯼ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﺮﺩﻡ. ﻣﺎ ﺍﻣﻀﺎ ﺑﮑﻨﯿﻢ، [...]ﺁﻗﺎﯼ ﺯﻧﮕﻨﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﻀﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢ (ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﻣﯿﺮﻣﻌﺰﯼ) ﻭ ﺁﻗﺎﯼ ﻣﯿﺮﻣﻌﺰﯼ ﻣﺪﻋﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﭘﺮﺳﺘﯿﮋﯼ ﺑﻪ ﺻﻼﺡ ﺁﻗﺎﯼ ﻣﯿﺮﻣﻌﺰﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﻀﺎ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﻗﺎﯼ ﺟﻮﺍﺩﯼ ﺍﻣﻀﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﺑﻨﺪ ۲c ﻫﻢ ﻋﻤﻼ ﻣﺤﻘﻖ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺍﺑﻄﺎﻝ ﻧﻤﯽﮔﺮﺩﺩ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﺒﻠﻎ ۲ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﻻﺭ ﻣﺒﺎﻟﻐﯽ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺯﯾﺮ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺁﻗﺎﯼ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﻭﺍﺭﯾﺰ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﯾﮏ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﺭﻫﻢ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻓﻘﺮﻩ (ﯾﻌﻨﯽ ۲ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﺭﻫﻢ) ﺍﺯ ﺣﺴﺎﺏ ﺷﺨﺼﯽ ﺁﻗﺎﯼ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﻧﮏ IBTF ﻭ ﯾﮏ ﻓﻘﺮﻩ ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ ۵ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﺭﻫﻢ ﺍﺯ ﺣﺴﺎﺏ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮﺳﻨﺖ ﻧﺰﺩ ﺑﺎﻧﮏ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﭼﺎﺭﺗﺮ ( ﺩﻭﺑﯽ) ﻭ ﺩﻭ ﻓﻘﺮﻩ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ ۷۵ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺭﻫﻢ ﺍﺯ ﺣﺴﺎﺏ ﺁﻗﺎﯼ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﺟﻤﻌﺎ ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ ﻫﻔﺖ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﻭ ﯾﮑﺼﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺭﻫﻢ (ﻣﻌﺎﺩﻝ ۲ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﻻﺭ) ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺷﺨﺼﯽ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﻧﺰﺩ ﺑﺎﻧﮏ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﭼﺎﺭﺗﺮ ﻭﺍﺭﯾﺰ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻋﺪﻡ ﺭﺩﯾﺎﺑﯽ ﮐﻠﯿﻪ ﻣﺴﺘﻨﺪﺍﺕ ﺩﺭ ﺑﺎﯾﮕﺎﻧﯽ ﺑﺎﻧﮏ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﭼﺎﺭﺗﺮ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﻣﯽﺭﻭﺩ.
ﺿﻤﻨﺎ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﺁﺧﺮ <ﺗﺮﻡ ﺷﯿﺖ> ﻣﻘﺮﺭ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺯﺍﯼ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﮔﺎﺯ ﻫﺮ ﯾﮏ ﻫﺰﺍﺭ ﻓﻮﺕ ﮔﺎﺯ ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ ۱٫۷۵ ﺳﻨﺖ ﺣﻖ ﺩﻻﻟﯽ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺎﻫﯿﺎﻧﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﻓﺸﺎﯼ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﯼ ﺁﻗﺎﯼ ﺗﺮﻗﯽﺟﺎﻩ [ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ] ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﻋﻤﻠﯽ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﺠﻠﺴﻪ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ۶/۳/۸۳
۷۲۲
۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.