🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

آن سالها مایه ماکارونی مثل حالا انقدر سوسول نبود که .
فلفل دلمه ای نداشت .
قارچ و هویج رنده شده و ذرت آب پز هم نداشت .
این مخلفات آن موقع ها یا نبودند یا خیلی لوکس حساب میشد.
اصلا‌انگار خیلی هایشان هنوز اختراع نشده بودند .
مایه ماکارونی عبارت بود از پیاز وسیب زمینی و رب و گوشت چرخکرده . بعضی ها گوشت هم نمیزدن .
با همه سادگیش اما لعبتی بود برای خودش .
مادرم هر وقت ماکارونی می پخت من با یک تکه نان لواشی که‌گذاشته بود کنار برای ته دیگ ، می آمدم کنار گاز و چشمهایم را مثل گربه چکمه پوش گرد می‌کردم که بگذارد لقمه ای مایه ماکارونی بخورم .
گاهی که سردماغ بود قد یک لقمه برایم می گذاشت بماند ولی اکثر اوقات می گفت کم است و همه را می زد تنگ قابلمه ماکارونی .
من ولی به همان روغن ربی ته ماهیتابه هم قانع بودم که مزه و بوی مایه ماکارونی داشت و چه بسا خوشمزه تر بود از خود ماکارونی و انقدر نان لواش را ته ماهیتابه می مالیدم که نیازی به اسکاچ نبود .
مادرم بعدها که فهمید می شود از ته ماهیتابه هم استفاده بهینه کرد و مخصوصا وقتی چند بار حین لیس زدن ماهیتابه مچم را گرفت ، موقع دم کردن ، محتویات ماکارونی را چند بار توی ماهیتابه می چرخاند تا همان دلخوشی کوچک من هم شسته بشود و برود به خورد ماکارونی ها .
گاهی فکر‌می کنم پدر و مادرهای  قدیمی‌ ما را تحریم اقتصادی می کردند ‌.
دلم تنگ شده برای آن روزها،
هرچه که بود،
زندگی آن قدیم ها حال و هوای خوبی داشت .👌