کور شوم کر شوم لال شوم اما محاله که نورت که بر دلم میتابه

کور شوم کر شوم لال شوم اما محاله که نورت که بر دلم میتابه رو احساس نکنم.

پدر : تو میدونستی نظم افرینش رو به هم زدی ؟
من : انقدر بیخودم نه نمیدونستم .
پدر :ببین کلی ریختم تو شکمت کلی معلم جلوت گذاشتم شدی بازم رفوزه.
من:کدوم معلم بابا
پدر:اون غذا خودش معلم پرورشیت بود اون طبیعت معلم علومت بود اون انسانهای فرهیخته همه مربیت بودن اون همه کتاب چه فایده تو فقط سرت تو موبایلته پاشو حال من رو به هم زدی .
من:اره بابا شرمندم ملا شدن چه سخته ادم شدن محاله