نقد فیلم ورود و خروج ممنوع

ورود و خروج ممنوع افتضاح‌ترین اثر سینمایی در کل تاریخ سینمای ایران است که کاملا با فرهنگ ایرانی ضدیت دارد. مگر لرها هم خسته می‌شوند، این دیالوگی از فیلم امید آقایی است و اشتباه نکنید این را بیگانگان برای ایجاد تفرقه میان فرهنگ و نژاد ما نساخته‌اند این را همین سازمان سینمایی خودمان مجوزش را صادر کرده و اکران هم شده. فیلم شدیدا بد است. اینجاست که باید از لحن فراستی‌وار استفاده کرد و اسم نجاست بر آن گذاشت. خوب به داستان فیلم توجه کنید: روحانی‌ای که پندهایش برای زندانیان هیچ کاربردی ندارد و بعد آن روحانی دستور شکستن ساز یادگاری یکی از زندانیان را می‌دهد و بعد آن روحانی خود به همان زندان بر اساس اتفاق می‌افتد و بعد روابطش با خواهر یک زندانی فراری و دیالوگ‌های بسیار خطرناکی که میان آن دو رد و بدل می‌شود. تعجب می‌کنم از اینکه اصلا چطور این حجم از بازیگران خوبِ کمدی در این فیلم هستند. تعجب می‌کنم شریفی‌نیا چطور اجازه می‌دهد مثلا در جایی اورا تحقیر کنند و یکی از دیالوگ‌های فیلم این باشد که می‌گوید: از این شریفی‌نیا در فیلم‌ها یادگرفتی و.... واقعا فیلم سرسام آور و نجس است. اگر یک اثری تاثیر فرهنگی ندارد نشان از عدم پذیرش تاثیر از سوی جامعه است و اگر اثری تاثیرگذار بر جامعه باشد باید گرایش مثبت پیدا کند در غیر اینصورت ابدا فرهنگی یا احتمالا هنری نیست. فیلم قاعده میزبان بودن برای مخاطب خود را رعایت نمی‌کند. به نژاد خاصی توهین می‌کند. تصویر روحانیت را از تمام فیلم‌های بدِ سینمای ایران بیشتر تخریب می‌کند. نگاه ابزاری شدیدی به زن دارد و...
برای مطالعه متن کامل از لینک زیر استفاده کنید.
http://longtake.ir/mag/?p=25129