آ

ﯾﻪ ﺷﺒﺎﯾﻰ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ

ﻭﻗﺘﻰ ﺩﻓﺘﺮ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺯﻧﺪﮔﯿﺘﻮ ﻭﺭﻕ ﻣﯿﺰﻧﻰ ﺑﻪ ﭼﯿﺰﺍﯾﻰ ﻣﯿﺮﺳﻰ

ﻛﻪ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻰ ﺗﻘﺪﯾﺮﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﯾﺎ ﺗﻘﺼﯿﺮﺕ ...

ﺑﻪ آﺩﻣﺎﯾﻰ ﻣﯿﺮﺳﻰ ﻛﻪ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻰ ﺩﺭﺩﻥ ﯾﺎ ﻫﻤﺪﺭﺩ ...

ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﻰ ﻣﯿﺮﺳﻰ ﻛﻪ ﻫﻀﻤﺶ

ﻭﺍﺳﻪ ﺩﻝ ﻛﻮﭼﯿﻜﺖ ﺳﺨﺘﻪ

ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﺩﺍﯾﻰ ﻣﯿﺮﺳﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻦ ﻭ ﺳﺎﻟﺖ ﺑﺰﺭﮔﻪ ...

ﺑﻪ آﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻰ ﻛﻪ ﺗﻮﻫﻢ ﺷﺪ ...

ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﯾﻰ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺖ ...

ﺑﻪ ﭼﯿﺰﺍﯾﻰ ﻛﻪ ﺣﻘﺖ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺷﺪ ﺗﻮﻗﻊ ...

ﻭ ﺯﺧﻤﻬﺎﯾﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﻤﻚ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ آﻏﺸﺘﻪ ﺷﺪ ...