تو را دانش و دین رهاند درست

تو را دانش و دین رهاند درست
در رستگاری ببایدت جست

‏وکز دل نخواهی که باشد نژند
نخواهی که دائم بوی مستند

به گفتار پیغمبرت (ص) راه جوی
دل از تیرگی‌ها بدین آب شوی

چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی
خداوند امر و خداوند نهی

که خورشید بعد از رسولان (ص) مه
نتابید بر کس ز بوبکر (رض) به

عُمَر (رض) کرد اسلام را آشکار
بیاراست گیتی چو باغ بهار

پس از هر دوان بود عثمان (رض) گزین
خداوند شرم و خداوند دین

چهارم علی (ع) بود جفت بتول
که او را به خوبی ستاید رسول (ص)

که من شهر علمم علی‌ام در است
درست این سخن قول پیغمبر (ص) است

گواهی دهم کاین سخن‌ها ز اوست
تو گوئی دو گوشم پر آواز اوست

علی (ع) را چنین گفت و دیگر همین
کزیشان قوی شد به هرگونه دین

نبی (ص) آفتاب و صحابان (رض) چو ماه
به هم بستئ یکدیگر راست راه

منم بنده‌ی اهل بیت نبی
ستاینده‌ی خاک پای وصی

_ حکیم فردوسی بزرگ