ﺩﻟﻢ ﺣﯿﺎﻁ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ...
ﯾﮏ ﺑﻌﺪﺍﺯﻇﻬﺮ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ...
ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺭﺍ ﺁﺏ ﺩﻫﯿﻢ ..
ﻓﺮﺷﯽ ﺑﯿﺎﻧﺪﺍﺯﯾﻢ ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻮﺍﻥ ...
ﺑﻮﯼ ﺧﺎﮎ ﻭ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﻭ ﺑﺮﮒ ﺍﻧﮕﻮﺭ!!!
ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻈﺎﺭﻩ ﮐﻨﯿﻢ ﺩﺭ ﺣﻮﺽ ﻣﯿﺎﻥ ﺣﯿﺎﻁ ﮐﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﻣﯿﺪﻭﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ
ﺷﺎﺩﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻞ ﺣﯿﺎﻁ ﻣﯿﭙﯿﭽﺪ !!!
ﺻﺪﺍﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﯾﻢ ﻭ ﺩﻟﮕﺮﻡ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﻮﺍﻟﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻨﻮﺯ
ﻫﻢ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﻣﯿﺰﻧﻨﺪ ... ﭘﺪﺭ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﯽ ﻫﺎﯼ ﺧﻨﮏ ﺭﺍ ﯾﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻗﺎﭺ ﮐﻨﺪ ...
ﻭ ﻣﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﮊﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻧﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﺑﺮﺩﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻄﺮ
ﺧﻮﺷﺶ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﯾﻢ .
ﺩﻟﻢ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ ﻫﯿﭻ ﮐﺪﺍﻣﻤﺎﻥ ﺩﺭ
ﺑﻨﺪ ﮔﻮﺷﯽ ﻫﺎﯼ ﻫﻤﺮﺍﻫﻤﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﯾﻢ ...
ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮﮊﯼ ﻫﺎﯼ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﻭ ﻋﮑﺲ ﻫﺎﯼ ﻓﯿﺲ ﺑﻮﮐﯽ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ !!!
ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺍﯼ
ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯼ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺟﺪ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﯾﻢ ﻭ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺍﺯ ﺫﻫﻨﻤﺎﻥ ﺧﻄﻮﺭ
ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻛﻪ " ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻡ " ...
ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺁﯾﻔﻮﻥ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺣﯿﺎﻁ ﻣﯿﮕﺬﺷﺘﯽ
ﭼﻪ ﺫﻝ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﯾﺨﺒﻨﺪﺍﻥ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ !!!
ﺍﻣـــــــــــــــــــــــــــــــــــــﺎ ﺣﯿﻒ!!!
ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ...