part 135

#part_135
#فرار
ازش فرار کنم صدای گرفتش قلبمو آتیش زد
- من لان باید اینا رو بفهمم ؟؟
چیزی نگفتم یعنی بازم چیزی نداشتم که بگم باورم نمیشد ارسلان مغرور و لجباز و تخس میتونه نگرانم بشه صد
ای قدماش اومد ولی از درد تکون نخوردم کنارم رو تخت نشست ناخوداگاه سرمو بردم بالا و با عجز خیره شدم به
نگاه مخمورش از نگاهم فهمید چه حالی دارم چون بدون هیچ سوال و جوابی کشیدم تو آغوش پهن و گرمش کارش غیر منتظره بود ولی آرامشی رو به وجودم تزریق کرد که حتی فرصت تعجبم بهم نداد دستامو دور کمرش حلقه کردم و با اون جثه ی کوچیکم تو ب*غ*لش گم شدم انگار زمان ایستاده بود بینیشو تو موهای پریشونم فرو کرد و اروم زمرمه کرد
- چرا زود تر بهم نگفتی ؟
هیچی نگفتم سکوتو به عذر بدتر از گ*ن*ا*ه ترجیح دادم غرق شدم تو ارامشی که بعد از یک ماه شکنجه تو قلبم سرازیر شده بود
[خدایا... !من که غصه هایم
را سر وقت میخورم....پس چرا خوب....
نمیشود درد هایم.....!!]
یکم سرجام وول خوردم و خواستم باز بخوابم که احساس کردم حالت خوابم مثل همیشه نیست انگار یه چیزی دورمه باهمون چشم بسته یکم تجزیه و تحلیل کردم دیشب سردرد عسل ارسلان یهو چشمامو تا اخر باز کردم سرم رو سینه ارسلان بود و اونم دراز کشیده بود و حالت نیم خیز سرشو گزاشته بود رو سرم و ب*غ*لم کرده بود همون جوریم خوابش برده بود اخی دلم براش اتیش گرفت گردنش خورد میشه که نگا پسر مردمو آش و لاش کردم یکم تکون خوردم و خواستم از ب*غ*لش ب یام بیرون که محکمتر نگهم
داشت و اومد پایین تر خیلی شیک و مجلسی سرشو گذاشت رو بالشت و منم عین عروسک محکم تو ب*غ*لش گرفت
حالا بیا و درستش کن منکه دیگه خوابم نمیاد حالا چیکار کنم یکم تلاش کردم بیام بیرون یهو حلقه دستاش شل شد