چاقوی کند بود و به نرمی

چاقوی کند بود و به نرمی
آزار داد سینه ما را
رازی که داشتیم و نگفتیم

زیرا که درد نیز نفهمید
ما هندوانه های رسیده
دل نازکیم و پوست کلفتیم

زیرا که در نهایت اندوه
از هر که لطمه میزد و می رفت
لبخند را دریغ نکردیم

لبخند نیز آفت ما شد
زیرا که در نهایت لبخند
یک شب بدون گریه نخفتیم

معمار حرفهای تو بودیم
چیدیم برج سر به هوا را
تا حس کنیم دست خدا را

زیرا کسی نگفت که باید
هنگام وصل آجر آخر
از روی داربست بیفتیم

گل های باغ کاغذی ات ما
گلدسته های منقضی ات ما

بیچاره ما که هیچ دهانی
در ما نخواند هیچ اذانی

بیچاره ما که جز گل سیلی
در هیچ صورتی نشکفتیم

در مشت پوچ بود پس از پوچ:
با دشمنان معامله کردیم
با دوستان مجادله کردیم

در گوش هیچ بود پس از هیچ:
از دشمنان دروغ شنیدیم
از دوستان دروغ شنفتیم

زیرا که درد نیز نفهمید
زیرا که در نهایت لبخند
زیرا کسی نگفت که باید...

خواندیم هرچه را که نخواندیم
دیدیم هرچه را که ندیدیم
گفتیم هرچه را که نگفتیم...
#حسین_صفا
#من_مشرق_اندوهم
هنوز هم فروشنده ها متعجب نگاه میکنند به دختری که موقع خرید مکث میکند... زل میزند به فلان جنس... و آرام اشک میریزد...
هنوز بعد از یکسال...
#اینم_میگذره
#زیادش_رفته_کمش_مونده
#دیگه_آخراشه...