معرفی مفاخر آذربایجان

معرفی مفاخر آذربایجان

" محمد حکیم هیدجی " از بزرگان فلسفه و از عرفای بسیار مشهور هیدج از توابع زنجان است که در سال ۱۲۷۰ هجری قمری به دنیا آمد

حکیم ملا محمد علی هیدجی یکی از شاعران اندیشمند و بلندآوازه‌ی منسوب به روحانیت شیعه است که بیشترین آثار منظوم خود را به زبان ترکی آذربایجانی سروده است. وی به آثار حکمی و فلسفی اسلامی تسلطی کامل داشت و جامع‌ترین تعلیق و حواشی را بر منظومه‌ی حاج ملاهادی سبزواری نگاشته است. او استاد اکثر اساتید فلسفه در قرن گذشته بوده و سال‌ها «منظومه» و «اسفار» تدریس کرده است.
دیوان اشعار ترکی حکیم هیدجی در سال 1387 به تصحیح دکتر حسین محمدزاده صدیق (دوزگون) و با مقدمه‌ای جامع به همراه تحشیه چاپ شده است. این دیوان دارای انواع شعری زیر است:
14قصیده، 24غزل، 3قطعه، 1مربع 23بندی، 2تخمیس، 1ترجیع‌بند، 3ترکیب‌بند، 12مثنوی، 2مناظره و 1ملمّع.


در آخر دیوان حکیم هیدجی که بیانگر حالات عرفانی اوست وصیّت‌نامهٔ او آورده شده است. او پس از حمد خداوند و شهادت و تقسیم اثاثیّه و کتابهای خود چنین گفته: از رفقا تقاضا دارم وقتی من مُردم عمامهٔ مرا روی عماری نگذارند، های و هوی لازم نیست، و برای مجلس ختم من موی دماغ کسی نشوند زیرا که عمر من در این جهان (مادی) ختم شده و عمل من خاتمه یافته است. دوستان من خوش باشند زیرا من از زندان طبیعت (این جهان مادی) خلاص (می‌شوم) و به سوی مطلوب خود (خداوند) می‌روم و عمر جاودان می‌یابم... دوست داشتم پولی داشتم و به رفقا می‌دادم که در شب رحلت من مجلس سوری تهیّه کرده و سروری فراهم آورند، زیرا که آن شب، شب وصال (و رسیدن) من (به خداوند) است.... هیدجی عارف هنگام شب وفات خود همهٔ طلاّّب مدرسهٔ منیریّه، را جمع می‌کند و به آنها نصیحت و اندرز می‌دهد و به اخلاق اسلامی دعوت می‌نماید. هیدجی نماز صبح خود را در اوّل فجر صادق می‌خواند و بعد از ساعتی در سال ۱۳۱۴ در تهران در سن ۴۴ سالگی وفات می‌کند!

#محمدحکیم_هیدجی #سهند #استادشهریار #معرفی_مفاخر_آذربایجان #مرکز_فرهنگی_شهید_جدیری_کهنموئی #جدیری #شهیدجدیری #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #اللهم_ارزقنا_توفیق_الشهادة_فی_سبیلک