بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت اول :
متن و برگردان - ترجمه آیه به شرح زیر می‌باشد: وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ - و به خاطر بياور هنگامى كه پروردگارِ ابراهيم،او را با امتحاناتی سخت بیازمود و او به خوبى از عهده تمام آنها برآمد. خداوند به او فرمود: من تو را امام و رهبر مردم قرار دادم. ابراهيم گفت: از فرزندان من نيز امامانى قرار بده، خداوند فرمود: پيمان من به ستمكاران نمى رسد.(سوره بقره آیه 124)
الف) - آیا کسی که قرآن مجید را قبول ندارد، به آیه‌ای از قرآن مجید استناد می‌کند تا مدعی شود امامتی در کار نیست؟! آیا او بر اساس همین آیه، به امامت حضرت ابراهیم علیه السلام ایمان آورده که اکنون مدعی قطع سلسلۀ امامت می‌باشد؟! کسی که قرآن مجید را قبول نداشته باشد، اساساً با توحید، نبوت، رسالت، خاتمیت و امامت کاری ندارد که بخواهد به نفی یا اثبات امامت بپردازد، آن هم با استناد به آیات قرآنی که قبولش ندارد!
ب) - آیۀ مذکور به دو اصل مهم دلالت دارد: اول آن که امامت یک عهد الهی می‌باشد، یعنی بر عهدۀ خداوند است که برای بندگانش امام تعیین و منصوب نماید؛ دوم آن که: این عهد الهی به ظالم‌ها نمی‌رسد. لذا اگر چه آن حضرت در بارۀ فرزندان و نسل خودش پرسید، اما خداوند متعال پاسخ کلّی داد که - لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ ؛ یعنی ظالم‌ها چه از نسل تو باشند یا نباشند، عهد من به آنان نمی‌رسد؛ یعنی هرگز ظالم را برای بندگانم امام قرار نخواهم داد.
ج) - ظالم‌ها دو دسته‌اند: یا در گذشته به خود و دیگران ظلم نموده‌اند و اکنون تائب شده‌اند؛ یا هم چنان ظالم هستند و ظلم می‌کنند!
فرمود: پیش از انتصاب به امامت، او را به سختی آزمایش کردیم و پس از موفقیت و سربلندی در تمامی آنها، او را امام قرار دادیم؛ یعنی پیش از امامت نیز ظلمی انجام نداده بود که به این مقام منصوب گردید؛ لذا عهد امامت الهی به کسی که در گذشته ظالم بوده نیز نمی رسد، چه رسد به کسی که همچنان به ظلم ادامه می‌دهد.
د) - خداوند متعال، با کسی تعارف ندارد؛ مضافاً بر این که امر امامت، رهبری مردم است و آن را در هاله‌ای از ابهام نگه نمی دارد!(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت اول :
متن و برگردان - ترجمه آیه به شرح زیر می‌باشد: وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ - و به خاطر بياور هنگامى كه پروردگارِ ابراهيم،او را با امتحاناتی سخت بیازمود و او به خوبى از عهده تمام آنها برآمد. خداوند به او فرمود: من تو را امام و رهبر مردم قرار دادم. ابراهيم گفت: از فرزندان من نيز امامانى قرار بده، خداوند فرمود: پيمان من به ستمكاران نمى رسد.(سوره بقره آیه 124)
الف) - آیا کسی که قرآن مجید را قبول ندارد، به آیه‌ای از قرآن مجید استناد می‌کند تا مدعی شود امامتی در کار نیست؟! آیا او بر اساس همین آیه، به امامت حضرت ابراهیم علیه السلام ایمان آورده که اکنون مدعی قطع سلسلۀ امامت می‌باشد؟! کسی که قرآن مجید را قبول نداشته باشد، اساساً با توحید، نبوت، رسالت، خاتمیت و امامت کاری ندارد که بخواهد به نفی یا اثبات امامت بپردازد، آن هم با استناد به آیات قرآنی که قبولش ندارد!
ب) - آیۀ مذکور به دو اصل مهم دلالت دارد: اول آن که امامت یک عهد الهی می‌باشد، یعنی بر عهدۀ خداوند است که برای بندگانش امام تعیین و منصوب نماید؛ دوم آن که: این عهد الهی به ظالم‌ها نمی‌رسد. لذا اگر چه آن حضرت در بارۀ فرزندان و نسل خودش پرسید، اما خداوند متعال پاسخ کلّی داد که - لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ ؛ یعنی ظالم‌ها چه از نسل تو باشند یا نباشند، عهد من به آنان نمی‌رسد؛ یعنی هرگز ظالم را برای بندگانم امام قرار نخواهم داد.
ج) - ظالم‌ها دو دسته‌اند: یا در گذشته به خود و دیگران ظلم نموده‌اند و اکنون تائب شده‌اند؛ یا هم چنان ظالم هستند و ظلم می‌کنند!
فرمود: پیش از انتصاب به امامت، او را به سختی آزمایش کردیم و پس از موفقیت و سربلندی در تمامی آنها، او را امام قرار دادیم؛ یعنی پیش از امامت نیز ظلمی انجام نداده بود که به این مقام منصوب گردید؛ لذا عهد امامت الهی به کسی که در گذشته ظالم بوده نیز نمی رسد، چه رسد به کسی که همچنان به ظلم ادامه می‌دهد.
د) - خداوند متعال، با کسی تعارف ندارد؛ مضافاً بر این که امر امامت، رهبری مردم است و آن را در هاله‌ای از ابهام نگه نمی دارد!(ادامه دارد...)
۳۰۱
۱۲ مهر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.