گاهی با خودم فکر میکنم؛

گاهی با خودم فکر میکنم؛
وقتی میشه بجای تمامِ تصویرای بیهوده‌ی دنیا صورتِ ماه تورو نگاه کرد
وقتی میشه بجای تمامِ آهنگای منتشر شده و ساخته نشده به طنینِ صدای تو گوش سپرد
وقتی میشه بجای تمامِ عکسایی که دوربینای این جهان ثبت کردن به قابِ لبخندِ تو زل زد
وقتی میشه بجای تمامِ شعرای سروده شده و نانوشته‌ی دنیا از موهایی که شبیه آبشار پیشونی تورو تزئین کردن گفت
وقتی میشه بجای خیره شدن به آسمون و شمردنِ ستاره‌هاش دوتا چشم کهکشانیِ تورو از حفظ شد
تا وقتی میشه بجای تک تک آدمای زنده و بی نفس شده‌ی این دوران و گذشته‌ها تورو دوست داشت...
اصلا چرا آدم باید تو زندگیش گزینه‌ی دیگه ای بجز تو داشته باشه؟
من میخوام تا ابدیت تورو دوست داشته باشم و زندگیت کنم!
حتی اگه من و نشناسی و ندونی یه گوشه‌ی این دنیا یکی هست که فراتر از حد تصور دوسِت داره و تا جایی که نفسش قد بده برای دفاع کردن ازت پشتت میمونه
چه فرقی میکنه دونستن یا ندونستنش؟
قدرت دوست داشتن به اینه که تو هیچ شرایطی از بین نره :)
برای همینم من تورو هرجور که باشی،
دوست دارم 3>❤️🥹

#کاف_علیزاده
- فروردین‌ماهـِ‌هزارو‌چهارصدودو
- دهمین‌روز‌ِبهار | 03:24
#Mehdi_Torabi
#My_Hero

پ.ن : با خودم کلنجار رفتم اینو پست نکنم ولی نشد ، عکسشو دیدم قلبم ریخت!
ولی خب متن صرفا شوقِ نویسندگیه و عکسشم برای قشنگ‌تر شدن پیجم.

پ.ن2 : پیشونیش شده شبیه خودم ، چه بلایی سر صورتت اومده پسرم؟ ، بمیرم برات خب قشنگِ مادر😂🥲💔