من خسته شدم:)

واقعیتش دیگه نمیتونم خودمو به این و اون ثابت کنم:)
من آدم نمک نشناسی نیستم:)
من خوب یادم میمونه کجاها بهم خوبی کردن و کجاها بدی
حتی اگه طرف بهم بدی کرده باشه به هرحال خوبیاشو یادم میارم میگم اره طرف هرچقدرم بدی کرده باشه بهم این یدونه خوبی رو که کرده:)!
شایدم نتونستم باشم براشون دوست خوبی!
نمیدونم:)
ولی همیشه دوستشون داشتم و دارم و خواهم داشت:)
من اگه بعضی موقع ها یه چیزی میگم فک کنید از قصد گفتم من تو دلم هیچی نیست....
من همیشه خوبیه دوستام و میخواستم
من همیشه براشون ارزوی موفقیت میکردم
اگه اونا به یه جایی برسن من واقعا براشون خوشحال میشم
من یه بار به همه گفتم!
گفتم منو به مرحله ای نرسونید که از همه چی بریده بشم
بهتون گفتم من صبرم زیاده ولی یه روز تموم بشه یعنی کلا تموم شده:)
و شماها از این موضوع سواستفاده کردید:)
اگه اونجور که باهام رفتار کردید، باهاتون رفتار کنم، ازم متنفر میشید این و جدی میگم:)
من خیلی جاها از دستتون ناراحت شدم ولی با شوخی خودم جمعش کردم:)
الان میگم خب اقا برم ببینم اصلا واسه کسی مهم هستم؟
اصلا کسی یادش میاد منو؟
چرا تا موقعی که همه حوصلشون سر میره میان پیش من؟
چرا موقع هایی که حالم بده نیستن؟
اقا از این به بعد دیگه ستایش نیست دنبال یکی دیگه بگردید واسه سرگرمیتون:)
بای