ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺷﻌﻠﻪ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻤﺸﺎﻥ
ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺷﻌﻠﻪ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻤﺸﺎﻥ
<ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﮔﻮﺵ ﺳﭙﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﻏﻤﺸﺎﻥ
ﻫﺮ ﻏﺰﻝ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﺭﺩﯼ ﻭ ﺩﺍﻏﯽ ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ
<ﺩﻳﺪﻧﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﻟﯽ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﺸﺎﻥ
ﮔﻔﺘﯽ ﺍﺯ ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﺣﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ
<ﺑﻐﻀﺸﺎﻥ، ﺷﻴﻮﻧﺸﺎﻥ، ﺿﺠﻪٔ ﺯﻳﺮ ﻭ ﺑﻤﺸﺎﻥ
ﻧﻪ ﺷﻨﻴﺪﯼ ﻭ ﻣﺒﺎﺩ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺒﻴﻨﯽ ﺭﻭﺯﯼ
<ﻣﺎﺗﻤﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺯ ﻣﺎﺗﻤﺸﺎﻥ
ﺯﺧﻢ ﻫﺎ ﺧﻴﺮﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺟﺴﺘﻨﺪ
<ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﯽ ﻣﺮﻫﻤﺸﺎﻥ
ﺍﻳﻦ ﻏﺰﻝ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻥ ﭘﺎﺭﻩٔ ﺩﻧﻴﺎﯼ ﻣﻨﻨﺪ
<ﻟﻴﮏ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻤﺸﺎﻥ
ﮔﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺯﺑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺷﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ
<ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﺑﺎﺩ ﺩﮔﺮ ﺯﻣﺰﻣﻪٔ ﻣﺒﻬﻤﺸﺎﻥ
ﻓﮑﺮ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻏﺰﻝ ﻫﺎﻳﻢ ﺑﻮﺩ
<ﮐﻪ ﺩﮔﺮ ﺗﺎﺏ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻡ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻣﺸﺎﻥ,,, ,,,, ,, ,,
<ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﮔﻮﺵ ﺳﭙﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﻏﻤﺸﺎﻥ
ﻫﺮ ﻏﺰﻝ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﺭﺩﯼ ﻭ ﺩﺍﻏﯽ ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ
<ﺩﻳﺪﻧﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﻟﯽ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﺸﺎﻥ
ﮔﻔﺘﯽ ﺍﺯ ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﺣﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ
<ﺑﻐﻀﺸﺎﻥ، ﺷﻴﻮﻧﺸﺎﻥ، ﺿﺠﻪٔ ﺯﻳﺮ ﻭ ﺑﻤﺸﺎﻥ
ﻧﻪ ﺷﻨﻴﺪﯼ ﻭ ﻣﺒﺎﺩ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺒﻴﻨﯽ ﺭﻭﺯﯼ
<ﻣﺎﺗﻤﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺯ ﻣﺎﺗﻤﺸﺎﻥ
ﺯﺧﻢ ﻫﺎ ﺧﻴﺮﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺟﺴﺘﻨﺪ
<ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﯽ ﻣﺮﻫﻤﺸﺎﻥ
ﺍﻳﻦ ﻏﺰﻝ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻥ ﭘﺎﺭﻩٔ ﺩﻧﻴﺎﯼ ﻣﻨﻨﺪ
<ﻟﻴﮏ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻤﺸﺎﻥ
ﮔﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺯﺑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺷﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ
<ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﺑﺎﺩ ﺩﮔﺮ ﺯﻣﺰﻣﻪٔ ﻣﺒﻬﻤﺸﺎﻥ
ﻓﮑﺮ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻏﺰﻝ ﻫﺎﻳﻢ ﺑﻮﺩ
<ﮐﻪ ﺩﮔﺮ ﺗﺎﺏ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻡ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻣﺸﺎﻥ,,, ,,,, ,, ,,
۱.۲k
۱۴ خرداد ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.