من همیشه تو سخت ترین روزای زندگیم جز خودم

من‌همیشه‌تو‌سخت‌ترین‌روزای‌زندگیم‌جز‌خودم‌
هیچکس‌رو‌نداشتم،
یعنی‌همیشه‌خودم‌کنار‌خودم‌موندم،
خودم‌هوای‌خودمو‌داشتم،
خودم‌به‌تنهایی‌تموم‌زخمامو‌پانسمان‌کردم،
شاید‌خیلی‌جاها‌با‌انتخاب‌های‌اشتباهم‌،
به‌خودم‌آسیب‌زدم..
و‌یا‌شایدخیلی‌شبا‌دلیل‌حال‌بدم،خودم‌بودم،
ولی‌خب‌همیشه‌سعی‌کردم‌خودم‌واقعیم‌باشم،
تظاهر‌به‌چیزی‌که‌نیستم‌نکنم...
همیشه‌سعی‌کردم‌یه‌جنگجو‌باشم،
تابرای‌خواسته‌هام‌آرزو‌هام‌بجنگم‌...
برای‌همین‌همیشه‌از‌خودم‌ممنونم‌که‌بِهم‌اجازه
نمیده‌‌یه‌بازنده‌ترسو‌باشم
و‌منو‌هر‌روز‌به‌آرزو‌هام‌نزدیك‌تر‌میکنه..
مرسی‌مَن‌،بابت‌همه‌چی‌ممنونم!