آدمی تا یک جایی می تواند با تنهایی خویش بعد از ضربه دیدن

آدمی تا یک جایی می تواند با تنهایی خویش بعد از ضربه دیدن خودش را جمع و جور کند و با لبخند به زندگیش ادامه دهد. از یک مدتی به بعد، پس از وقوع اتفاق های ناگوار پی در پی، به ظرفی زیر شیر باز آبی می ماند که در حال لبریز شدن است، جوری که حتی اگر شیر را هم ببندی ظرف خالی نمی شود، فقط از حالت لبریز بودن در می آید. پر مانده و با هر تلنگری از هرجایی دوباره به وضع قبلی خود باز می گردد، سرازیر می شود.