یک بازی بی مروت دیگر. یک صندلی کم است و وقتی موسیقی قطع م

یک بازی بی‌مروت دیگر. یک صندلی کم است و وقتی موسیقی قطع می‌شود باید بدوی تا بتوانی بنشینی. درس‌های زندگی در مهمانی بچه‌ها تمامی ندارند. عربدهٔ موسیقی بلند است. نمی‌دانی کِی قرار است قطع شود. تمام مدتِ بازی دلهره داری و فشار غیرقابل‌تحمل است. همه دور صندلی‌ها می‌رقصند، ولی رقصی که شاد نیست.
صورت بچه ها از وحشت بی‌ریخت شده. هیچ کس دوست ندارد حذف شود. بازی یک جور تمثیل است: به اندازهٔ کافی صندلی یا خوشبختی وجود ندارد که به همه برسد، همین‌طور غذا، همین‌طور شادی، همین‌طور تخت و شغل و خنده و دوست و لبخند و پول و هوای تمیز برای نفس کشیدن... و موسیقی همچنان ادامه دارد.

جزء از کُل
•استیو تولتز