دیروز روز تلخی برای سیاست خارجی مان بود و ذلت پشت ذلت

دیروز روز تلخی برای سیاست خارجی مان بود و ذلت پشت ذلت
کاری به شیرینکاریهای دولت جلوی کری نداریم که گویی رسالتیست قبح شکنی دوستی یک طرفه با شیطان بزرگ..بگذریم

1. صبحمان با تحقیر وزیر ارشاد آغاز شد و ویزا نگرفتن پاسپورت بی ارزش یک ایرانی.. در حد وزیر ش آنهم. سیاسیون خودشان میفهمند عمق فاجعه را و معنی ویزا نگرفتن وزیر و راه ندادنش به کشوری دیگر را در جایی که دو کشور رابطه دیپلماتیک دارند

2. ظهر است وقت تجدید قوای و ناهار سیاست خارجی مان با ذلتی نو. عادتمان شده. ترک عادت مرض می اورد. ظریف. وزیر خارجه ایران بزرگ، ام القرای اسلام، ابرقدرت نظامی منطقه به وزیر خارجه کثیف سعودی نوکیسه درخواست ملاقات میدهد. چه وقتی بهتر از این برای تلخترین تحقیر ممکن برای ایران. وزیر وهابی ، ظریف را لایق ملاقات نمیداند و رد میکند. خبر در جهان پخش میشود. پیروزی دیگر برای دیپلماسی تعاملی روحانی

3. عصر وقت عصرانه است و وقت تغذیه ذلت عصرگاهی سیاست خارجی روحانی. وزیر خارجه خبیث عربستان که در ساعتی کوتاه دویست الی چهار صد ایرانی را قتل عام کرده سخن می گشاید و ابرویمان را بر باد میدهد که ایران باید عاقل باشد و از این حوادث سو استفاده نکند.

حق هم دارد.

وقتی کشوری را در سیاست خارجی اش انقدر یتیم میبیند که هواپیمای تشریفاتی مسوولانش از روی تپه جنازه ها به نیویورک می رود و عکس عاشقانه گرفتن با کدخدا را عشقشت.. چرا نکوبد. باید هم بکوبد .
وزیر خارجه کشورش است . غیرت دارد بر منافع کثیف کشورش

آری دیروز روز تلخی برای سیاست خارجی مان بود مثل پریروز و روزهای قبلش...

گویی عادتمان شده فدا کردن همه چیز را به امید چند دلار صدقه ای کثیف کدخدا که همان هم وهمیست...