بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت دوم :
وَ أَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَى رِجْسِهِمْ وَمَاتُوا وَهُمْ كَافِرُونَ - و اما آنها كه در دلهايشان بيماری است، پليدی بر پليديشان افزود و از دنيا رفتند در حالی كه كافر بودند.(سوره توبه آیه 125)
بدن - اما بدنی که از نطفه پدید آمده، پس از کودکی بزرگ می‌شود و پس از بزرگی نیز پیر می‌شود و بالاخره می میرد، بدنی مادی است که حتماً به صورت دائم، دچار کم و زیادها می‌شود؛ پس حتماً بیمار هم می‌شود و اگر صدمه ای کُشنده به او وارد شود، حتماً می‌میرد و در این قاعده، هیچ فرقی بین اهل عصمت علیهم السلام و دیگران وجود ندارد.
اهل عصمت علیهم السلام، همه به لحاظ بدنی بشری مثل سایرین می‌باشند، چنان که به خاتم انبیایش و رحمة للعالمین فرمود: قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ - بگو: من بشری مثل شما هستم.(سوره کهف بخشی از آیه 110) و اگر غیر از این بود، نه تنها کسی به دعوت آنها توجه نمی‌نمود و از آنها تبعیت نمی‌نمود، بلکه اصلاً ممکن نبود.
بیماری و مرگ : اگر چه امامان علیهم السلام، ترور و شهید شدند، اما هیچ کس نیست که بدون بیماری بدن بمیرد؛ حتی همان که می‌گویند: ناگهان سکته کرد و مُرد، دچار نوعی بیماری شده و مُرده است و هم چنین کسی که آسیبی به او می‌رسد، مثلاً به او سمّ داده می‌شودو یا به ضرب شمشیر وگلوله می‌میرد؛به خاطر بیماری ها بدن، چون خونریزی، آسیب رسیدن به مغز، قلب، ریه و ... می میرد.
بنابراین، همگان با نوعی بیماری می میرند؛ حتی اگر کسی پیر شود و در بستر آرام بمیرد نیز به خاطر فرسودگی و از کار افتادن بدن، نارسایی در خون سازی، سلول‌سازی، هضم و ... می میرد که همه از انواع بیماری‌های بدن می باشند.
بصیرت : انسان عاقل و مؤمن، با عقل و علم درک می‌کند که ممکن است با غفلت یا کوتاهی خود و یا به ناچار و بر اثر آلودگی‌های محیطی، غذایی یا مُسری، بیمار شود؛ اما بهبودی که بازگرداندن مجدد سلامتی می‌باشد، فقط از جانب خداوند خالق می‌باشد، لذا آن را آیه نشانه‌های هدایت کننده به سوی او می‌داند، چنان که حضرت ابراهیم علیه السلام درمعرفی و توصیف پروردگارش فرمود:
وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ - و آن كس كه او به من خوراك مى‌دهد و سيرابم مىگرداند.(79)
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ - و چون بیمار شوم، مرا بهبود می‌بخشد شِفا می‌دهد.(80)
وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ - و كسی كه مرا می ميراند و سپس زنده میكند.(81)
(سوره شعراء آیه 79 تا 81)(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت دوم :
وَ أَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَى رِجْسِهِمْ وَمَاتُوا وَهُمْ كَافِرُونَ - و اما آنها كه در دلهايشان بيماری است، پليدی بر پليديشان افزود و از دنيا رفتند در حالی كه كافر بودند.(سوره توبه آیه 125)
بدن - اما بدنی که از نطفه پدید آمده، پس از کودکی بزرگ می‌شود و پس از بزرگی نیز پیر می‌شود و بالاخره می میرد، بدنی مادی است که حتماً به صورت دائم، دچار کم و زیادها می‌شود؛ پس حتماً بیمار هم می‌شود و اگر صدمه ای کُشنده به او وارد شود، حتماً می‌میرد و در این قاعده، هیچ فرقی بین اهل عصمت علیهم السلام و دیگران وجود ندارد.
اهل عصمت علیهم السلام، همه به لحاظ بدنی بشری مثل سایرین می‌باشند، چنان که به خاتم انبیایش و رحمة للعالمین فرمود: قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ - بگو: من بشری مثل شما هستم.(سوره کهف بخشی از آیه 110) و اگر غیر از این بود، نه تنها کسی به دعوت آنها توجه نمی‌نمود و از آنها تبعیت نمی‌نمود، بلکه اصلاً ممکن نبود.
بیماری و مرگ : اگر چه امامان علیهم السلام، ترور و شهید شدند، اما هیچ کس نیست که بدون بیماری بدن بمیرد؛ حتی همان که می‌گویند: ناگهان سکته کرد و مُرد، دچار نوعی بیماری شده و مُرده است و هم چنین کسی که آسیبی به او می‌رسد، مثلاً به او سمّ داده می‌شودو یا به ضرب شمشیر وگلوله می‌میرد؛به خاطر بیماری ها بدن، چون خونریزی، آسیب رسیدن به مغز، قلب، ریه و ... می میرد.
بنابراین، همگان با نوعی بیماری می میرند؛ حتی اگر کسی پیر شود و در بستر آرام بمیرد نیز به خاطر فرسودگی و از کار افتادن بدن، نارسایی در خون سازی، سلول‌سازی، هضم و ... می میرد که همه از انواع بیماری‌های بدن می باشند.
بصیرت : انسان عاقل و مؤمن، با عقل و علم درک می‌کند که ممکن است با غفلت یا کوتاهی خود و یا به ناچار و بر اثر آلودگی‌های محیطی، غذایی یا مُسری، بیمار شود؛ اما بهبودی که بازگرداندن مجدد سلامتی می‌باشد، فقط از جانب خداوند خالق می‌باشد، لذا آن را آیه نشانه‌های هدایت کننده به سوی او می‌داند، چنان که حضرت ابراهیم علیه السلام درمعرفی و توصیف پروردگارش فرمود:
وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ - و آن كس كه او به من خوراك مى‌دهد و سيرابم مىگرداند.(79)
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ - و چون بیمار شوم، مرا بهبود می‌بخشد شِفا می‌دهد.(80)
وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ - و كسی كه مرا می ميراند و سپس زنده میكند.(81)
(سوره شعراء آیه 79 تا 81)(ادامه دارد...)
۳۵۶
۲۰ مهر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.