تا میخای فراموش کنی؛

تا میخای فراموش کنی؛
یهو یه آهنگ از خواننده‌ی مورد علاقه‌‌ش پلی میشه
چنلای مختلف از شاعرِ مورد علاقه‌‌ش تک بیت یا غزل پست میکنن
یکی و میبینی که موهاشو شبیه اون ریخته تو صورتش
یه لبخندی به چشمت میخوره که شبیه عکسای اونه
لباس یه رهگذر بویِ عطرِ آشنای اون و میده
گلفروشِ دم مترو گاری‌ش و از گلای مورد علاقه‌ی اون پُر میکنه
آدمای مختلف از آیدلِ دوس داشتنیِ اون حرف میزنن
یهو میری تو گالری چشمت میخوره به عکس اون و اسکرین شاتِ قسمتِ قشنگِ چتتون
یهو همچی برعلیه تو میشه و کل تلاشات برای فراموش کردن به هدر میره!
راستش من دیگه زورم به غرورم نمیرسه
خسته‌ شدم از این نبردِ بیهوده و جنگیدنِ قلب و مغزم
کلافه‌م از اینکه دل بگه هنوز دوسش دارم و مغز با دلایل منطقی این حس و رد کنه
تو با رحمیِ تمام رفتی ولی حسِ داشتنت هنوز تو وجود من ریشه داره...
دلم برای خودت و بودنت تنگ شده :)

#کاف_علیزاده

- سومِ‌فروردینِ‌یکهزاروچهارصدودو
- یِ‌روزِ‌قشنگِ‌از‌بهارِسال‌ِنو
- لحظه‌هایِ‌تلخِ‌دل‌تنگی

پ.ن : نمیدونم چرا پست قبلی پاک شد!
حتی اکانت پشتیبانی‌ام بهم پیام نداد که به خاطر تخلف پست پاک شده تا بفهمم گزارشش دادن
اینجوری بهتره چون این یکی و کپشن و بیشتر دوس دارم...