روحم درد میکند،روانم میخارد ومغزم سوت میکشید

روحم‌درد‌میکند،روانم‌میخارد‌ومغزم‌سوت‌میکشید
به‌این‌فکرمیکنم‌که‌نکند‌همه‌چیز‌ساخته‌ی‌ذهن‌من بوده‌باشدمکانی‌که‌در‌آنم،زمانی‌که‌سیر‌میکنم‌وگفتگویی‌که‌داشته‌و‌دارم .
نکند‌همه‌ی،‌افراد‌گذشته‌حاصل‌پردازش‌افراطی‌مغزم بوده‌باشد .نکند‌از‌ابتدا‌هیچکس‌نبوده‌باشد .
مگر‌میشود‌یک‌نفر‌به‌یکباره‌تنهایی‌مطلق‌را‌به‌آغوش بکشداز‌دوست‌و‌دشمنان‌گذشته‌چخبر؟‌هیچکس نیست‌به‌یکباره‌منم‌غرق‌در‌فکر‌و‌تلاش‌که‌به‌خودم بفهمانم‌این‌تو‌هستی‌که‌وجود‌داری
واما‌باز‌هم‌منم‌که‌تنها‌بدون‌کسی‌ماندم‌چخبرا‌ازروزهای‌خوب‌و‌بدگذشته...؟