قسم به شعرِ نگاه و ترانهٔ چشمت

قسم به شعرِ نگاه و ترانهٔ چشمت

پُر است دفترم از عاشقانهٔ چشمت



میان سینه تکاپوی دل تماشاییست

همیشه وقتِ عبور از کرانهٔ چشمت



دلم گرفته دوباره، برای لبخندت

دلم گرفته دوباره، بهانهٔ چشمت



بیا و آتشی از نو به جان من انداز

زِ آذرخشِ نگاه و زبانهٔ چشمت



شب آمده‌ست و نگاهم نمیرود درخواب

به شوق اینکه نهم سر، به شانهٔ چشمت



مرا هراسی اگر باشد این فقط، که مرا

خدا نکرده بِرانی، زِ خانهٔ چشمت...