‍ لذات بی پایان

‍ #لذات_بی_پایان
#دینانی
عرفا ...گفته اند:
آنچه در این جهان به چشم می خورد قشر و قالب و مثال است برای آنچه در عالم #آخرت موجود می باشد.
بالعکس آنچه در عالم آخرت موجود است مغز و #حقیقت است برای آنچه در این جهان به نظر می آید.
تطابق میان عوالم نیز مقتضی همین معنی بوده و این مدعا را تایید می نماید.
به این ترتیب می توان گفت:
وجود صور محسوس در این جهان مبادی است برای حضور صورت هایی که #انسان آنها را در باطن خود ادراک می کند.
به همین جهت است که گفته اند کسی که برخی از حواس ظاهری را فاقد باشد، برخی از علوم را نیز فاقد خواهد بود.
#انسان وقتی لذت های این جهان را درک و تجربه کند و به اندازه نیاز زندگی از آنها بهره مند گردد ، در صورتی که به اسراف کشیده نشود و #تقوا را پیشه خود سازد؛ نیروی بزرگی در #نفس وی حاصل می شود که هر گاه خواسته باشد می تواند آنها را در حضور بیابد.
البته مادامی که انسان در این عالم گرفتار موانع است، این نیرو شدید نمی باشد.
ولی وقتی از این جهان بیرون برود و موانع زائل گردد نیروی وی از چنان شدت و توانایی برخوردار است که آنچه بخواهد می یابد.
و این بدان جهت است که اشتها و رغبت از ناحیه انسان در اوج شدت است،
افاضه و #رحمت نیز از سوی #خداوند بی حد و پایان است،
موانع نیز از میان برداشته شده است.
نتیجه آن است که آنچه را در #دنیا می خواسته اکنون در پیش روی خود حاضر می یابد.
به همین جهت می گوید:
هذا الذی رزقنا من قبل

دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی
کتاب معاد، صفحه 245 و 246