خودت را ببخش

خودت را ببخش ...
برای تمام راه های نرفته ...
برای تمام بیـراهه های رفته...
ببخش ... بگذار احساست قدری هوایی بخورد...
گاهی بدترین اتفاق ها...
هدیه ی زمانه و روزگارند...
تنها کافیست خودمان باشیم ...
که خود را برای تمامی این بیـراهه رفتن ها ببخشیم...
و به خودمان بیایـیم...
تا خدا تمامی درهایی که به خیال باطلمان بسته را
به رویمان باز کند ... خطاهایت را بشناس...
آنها را پذیرا باش...
و تنها بین خودت و خدایـت نگهشان دار...
این دنیا نامحرمِ بد دل...
نامحرم نامروت زیاد دارد!

تا دست خدا هست...
تا مهربانیش بی انتهاست...
تا می گویی خدایا ببخش ،
به دورت می گردد و می بوستت و می گوید جانم چه کرده ای مگر ؟!
دیگر تو را چه نیاز به آدمها ؟!
تنها خودت باش و زیبا بمان...
و بگذار با دیدنت...
هر رهگذر ناامیدی...
لبخندی بزند رو به آسمان ...
و زیرِ لب بگوید :
هنوز هم می شود از نو شروع کرد ...