خودت را ببخش ...

خودت را ببخش ...
برای تمام راه های نرفته ...
برای تمام بیـراهه های رفته...
ببخش ... بگذار احساست قدری هوایی بخورد...
گاهی بدترین اتفاق ها...
هدیه ی زمانه و روزگارند...
تنها کافیست خودمان باشیم ...
که خود را برای تمامی این بیـراهه رفتن ها ببخشیم...
و به خودمان بیایـیم...
تا خدا تمامی درهایی که به خیال باطلمان بسته را
به رویمان باز کند ... خطاهایت را بشناس...
آنها را پذیرا باش...
و تنها بین خودت و خدایـت نگهشان دار...
این دنیا نامحرمِ بد دل...
نامحرم نامروت زیاد دارد!

تا دست خدا هست...
تا مهربانیش بی انتهاست...
تا می گویی خدایا ببخش ،
به دورت می گردد و می بوستت و می گوید جانم چه کرده ای مگر ؟!
دیگر تو را چه نیاز به آدمها ؟!
تنها خودت باش و زیبا بمان...
و بگذار با دیدنت...
هر رهگذر ناامیدی...
لبخندی بزند رو به آسمان ...
و زیرِ لب بگوید :
هنوز هم می شود از نو شروع کرد ...