رمان ارباب من پارت: ۱۳

دستش رو پشت شونه ام گذاشت و رو به یکی از اون مَردای هیزی که تو اتاق نشسته بود گفت:

_ این یکی رو من میخرم

مَرد پوزخندی زد و گفت:

_ نمیشه
_ میشه
_ اگه اینطوریه که من تا حالا از هزار نفرشون خوشم اومده!
_ خب؟ چرا نخریدیشون پس؟
_ رئیس نذاشته
_ رئیس با من
_ بعد واسه من دردسر نشه؟
_ نمیشه
_ باشه

در رو باز کرد و دستم رو گرفت و گفت:

_ تو اسمش رو از لیست خط بزن، بقیش با من
_ چی هست اسمش؟
_ سپیده

و سریه به سمتم برگشت و گفت:

_ فامیلت چیه؟
_ مُشرقی

یه پک سیگار کشید و گفت:

_ خط زدم، خوش بگذره

از اتاق بیرون اومد و منم دنبالش کشیده شدم و به سمت حیاط رفتیم.
وارد حیاط که شدیم بقیه دخترهارو دیدم که داشتن سوار ماشین میشدن اما اونا من رو ندیدن.

به یه سمت دیگه باغ رفتیم و یجورایی به پشت باغ رسیدیم.
چندتا ماشین و یه در بزرگ هم اونجا قرار داشت و ما به سمت یه آزارای مشکی رفتیم و سوار شدیم.
یه آقایی که فُرم پوشیده بود پشت فرمون نشست و گفت:

_ آقا کجا برم؟
_ عمارت
_ چشم

و بالافاصله حرکت کرد.
به سمتش برگشتم و با تمام عجز گفتم:

_ لطفا، لطفا ازتون خواهش میکنم بذارید من برگردم پیش خونوادم! توروخدا، نگرانم میشن

و آروم زمزمه کردم:

_ البته تا الان نگران شدن!

همینطور که به جلو نگاه میکرد، گفت:

_ تو هیچ جا نمیری، من خریدمت
_ مگه من پفکم که خریدینم؟ من یه انسانم!

با همون جدیت و سرد بودنش گفت:

_ تو از این به بعد تو عمارت من زندگی میکنی، دیگه هم الکی التماس نکن، خوشم نمیاد!
_ ولی...

حرفم رو قطع کرد و گفت:

_ یه کلمه ی دیگه حرف بزنی به همونا تحویلت میدم تا بفروشنت به شیخهای عرب! بنظرم من خیلی بهتر از شیخهای سیاه و کریح عرب هستم...