فیک کوک ♡رز های خونین♡ پارت ۵۰

عررر رسیدیم پارت ۵۰

ویو هانا
نشست توی ماشینو حرکت کرد خیلی دوس داشتم سر صحبتو باز کنم اما چجوری؟ بگم چرا ولم کرد و رفت؟ یا بگم که بعد اون چقد سختی کشیدم! کدومو باید بگم؟ بگم وقتی رفت چند شبانه روز گریه کردم و انقد که گریه کردم مریض شدم و رفتم زیر سرم یا اینکه پدرم چقد بخاطرش شکنجم میکرد؟...اما اون از هیچ کدوم از اینا خبر نداشت...فقط داره عادی زندگیشو میکنه...اصا منو دوس داره؟
که یدفعه سکوت رو شکست
و با صدای گرفته و غمگینی گف: هانا...من متاسفم

باید بهش چی میگفتم؟ اصا منظورش از حرفش چیبود
اروم گفتم: منظورتون چیه
صداش غمگین شد...حداقلش که من احساسش کردم
تهیونگ:چرا باهام اینجوری حرف میزنی؟...دی.دیگع برات غریبه شدم؟
هانا:ته ته...لطفا درکم کن...لطفا بزار با این شرایط کنار بیام...تو هیچی از گذشته ی من نمیدونی

چرا از دهنم پرید...من فقط اونموقع ها ته ته صداش میزدم حالا هم از روی عادت....
گف: چه کسی این بلا رو سر استار شاین اورده؟

استار شاین...لقب من بود...اون همیشه منو با این اسم صدا میزد...یعنی منو دوست داره یا فقط داره تحقیرم میکنه؟

هانا: چرا منو استار شاین صدا میزنی
ینی این برخورد تند باهاش کار درستی بود؟....یا فقط باعث میشد قلبش خورد بشه!

تهیونگ:مگه یادت نیس؟
هانا: منظورت از این رفتارا چیه اقای کیم
تهیونگ:بنطرم کاملا معلومه منظورم چیه مگه نه هوم؟!!

اره! معلوم بود...فقط داشتم خودمو به نفهمی میزدم...شاید زود بود....شاید سرنوشتمون از همون اول نوشته شده بود...من امادگیشو نداشتم!

هانا: اگرم معلوم باشه...میخوام مستقیم از زبونت بشنوم...
تهیونگ زد روی ترمز..............


یا حضرت عباااس
۳۰ لایک ۵۰ کامنت