شاهنامهرازنمادتهمورث

#شاهنامه#رازنماد#تهمورث‌۷
#تهمورث – رام کردن جانوران
۷- ویٖوَنگْهان = برهنه‌تن

فرنام دیگری که برای تهمورث در نوشته‌های ایرانی -بویژه در اوستا و بندهش- آمده، «ویٖوَنگْهان» است! اوستا(هات۹ یسنا / زامیادیشت۳۶) جمشید را و بندهش(بهار۱۴۹) تهمورث را پسر ویٖوَنگْهان می‌دانند! می‌دانیم که در شاهنامه جمشید پسر تهمورث است! پس روشن است که نام تهمورث با «ویٖوَنگْهان» پیوندی ناگسستنی دارد!

فرهنگ انگلیسی اوستایی KANGA کتابخانه دانشگاه میشیگان، واژه اوستایی «وَنگْهَنَ» را به مانای جامه و پوشاک آورده است! «فرهنگ واژه‌های اوستا – احسان بهرامی – رویه ۱۲۵۲» این را گواه است!
پیشوند «وی» امروزه به «بی» دگریده است!
برروی هم، واژه «ویوَنگْهَنَ» یا «ویوَنگْهان» به معنای «بی جامه، بی پوشش» است که در پهلوی «وْرَهنَگ» ، سپس «بْرَهنَگ» و در پارسی «برهنه» گفته شد!

در بررسی سنگ نگاره‌های چند ده‌هزارساله جای‌جای ایران‌زمین دیدیم که آدمی برهنه بر سنگها نقش بسته است!
در کنار هم نهادن این گفتارها بازنمود و نشان برهنه‌تنی نیاکان تا پایان روزگار تهمورث است که فراهم ساختن پوشاک را نمی‌دانستند و این دانش را در هنگام جمشید پسر ویوَنگْهان آموختند.
https://t.me/ShahnamehToosi

@ShahnamehToosi