تفسیر قرآن
پیامهای آیه 21 سوره حشر
- يكى از شيوه هاى تربيت، توبيخ غير مستقيم است. «لو أنزلنا هذا القرآن... تلك الامثال نضربها...»
- قرآن، كتاب الهى، كمبودى ندارد، مردم قابليّت لازم را ندارند. «لو أنزلنا هذا...»
- استفاده از تمثيل در بيان حقايق معنوى، شيوه اى قرآنى است. «لو أنزلنا هذا القرآن على جبل...»
- چگونه است كه كوه با آن صلابت، در برابر عظمت قرآن خاشع است، امّا قلب برخى انسان ها، از سنگ سخت تر؟ «لو أنزلنا هذا القرآن على جبل لرأيته خاشعاً...»
- هستى، شعور دارد. اگر قرآن بر كوه نازل مى شد، خشوع و خشيت از آن ظاهر مى گشت. «لرأيته خاشعاً متصدّعاً من خشية اللّه»
- امثال و تمثيلات قرآنى، نياز به تدبّر و تفكّر دارد و گرنه به درستى درك نمى شود. «تلك الامثال نضربها للنّاس لعلّهم يتفكّرون»
پیامهای آیه 22 سوره حشر
- يكتايى و يگانگى، اولين و مهم ترين اصل در صفات الهى است. «هو اللّه الّذى لا اله الاّ هو»
- او كه همه به دنبال اويند، خداست. «هو اللّه»
- علم خداوند به غيب و شهود يكسان است. «عالم الغيب و الشّهادة»
- با اينكه خداوند همه چيز را مى داند، «عالم الغيب و الشّهادة» ولى با رحمت با بندگان برخورد مى كند. اگر علم او بيم آور است، رحمت او اميدبخش است و در تربيت، انسان بايد بين بيم و اميد باشد. «الرّحمن الرّحيم»
- هر موجودى جز خداى يكتا، فاقد علم و رحمت گسترده است. «هو... عالم الغيب... هو الرحمن الرحيم»
بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
- يكى از شيوه هاى تربيت، توبيخ غير مستقيم است. «لو أنزلنا هذا القرآن... تلك الامثال نضربها...»
- قرآن، كتاب الهى، كمبودى ندارد، مردم قابليّت لازم را ندارند. «لو أنزلنا هذا...»
- استفاده از تمثيل در بيان حقايق معنوى، شيوه اى قرآنى است. «لو أنزلنا هذا القرآن على جبل...»
- چگونه است كه كوه با آن صلابت، در برابر عظمت قرآن خاشع است، امّا قلب برخى انسان ها، از سنگ سخت تر؟ «لو أنزلنا هذا القرآن على جبل لرأيته خاشعاً...»
- هستى، شعور دارد. اگر قرآن بر كوه نازل مى شد، خشوع و خشيت از آن ظاهر مى گشت. «لرأيته خاشعاً متصدّعاً من خشية اللّه»
- امثال و تمثيلات قرآنى، نياز به تدبّر و تفكّر دارد و گرنه به درستى درك نمى شود. «تلك الامثال نضربها للنّاس لعلّهم يتفكّرون»
پیامهای آیه 22 سوره حشر
- يكتايى و يگانگى، اولين و مهم ترين اصل در صفات الهى است. «هو اللّه الّذى لا اله الاّ هو»
- او كه همه به دنبال اويند، خداست. «هو اللّه»
- علم خداوند به غيب و شهود يكسان است. «عالم الغيب و الشّهادة»
- با اينكه خداوند همه چيز را مى داند، «عالم الغيب و الشّهادة» ولى با رحمت با بندگان برخورد مى كند. اگر علم او بيم آور است، رحمت او اميدبخش است و در تربيت، انسان بايد بين بيم و اميد باشد. «الرّحمن الرّحيم»
- هر موجودى جز خداى يكتا، فاقد علم و رحمت گسترده است. «هو... عالم الغيب... هو الرحمن الرحيم»
بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
- ۹۳۰
- ۲۱ تیر ۱۴۰۲
دیدگاه ها (۱)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط