تفسیر قرآن
پیامهای آیه 21 سوره حشر
- يكى از شيوه هاى تربيت، توبيخ غير مستقيم است. «لو أنزلنا هذا القرآن... تلك الامثال نضربها...»
- قرآن، كتاب الهى، كمبودى ندارد، مردم قابليّت لازم را ندارند. «لو أنزلنا هذا...»
- استفاده از تمثيل در بيان حقايق معنوى، شيوه اى قرآنى است. «لو أنزلنا هذا القرآن على جبل...»
- چگونه است كه كوه با آن صلابت، در برابر عظمت قرآن خاشع است، امّا قلب برخى انسان ها، از سنگ سخت تر؟ «لو أنزلنا هذا القرآن على جبل لرأيته خاشعاً...»
- هستى، شعور دارد. اگر قرآن بر كوه نازل مى شد، خشوع و خشيت از آن ظاهر مى گشت. «لرأيته خاشعاً متصدّعاً من خشية اللّه»
- امثال و تمثيلات قرآنى، نياز به تدبّر و تفكّر دارد و گرنه به درستى درك نمى شود. «تلك الامثال نضربها للنّاس لعلّهم يتفكّرون»
پیامهای آیه 22 سوره حشر
- يكتايى و يگانگى، اولين و مهم ترين اصل در صفات الهى است. «هو اللّه الّذى لا اله الاّ هو»
- او كه همه به دنبال اويند، خداست. «هو اللّه»
- علم خداوند به غيب و شهود يكسان است. «عالم الغيب و الشّهادة»
- با اينكه خداوند همه چيز را مى داند، «عالم الغيب و الشّهادة» ولى با رحمت با بندگان برخورد مى كند. اگر علم او بيم آور است، رحمت او اميدبخش است و در تربيت، انسان بايد بين بيم و اميد باشد. «الرّحمن الرّحيم»
- هر موجودى جز خداى يكتا، فاقد علم و رحمت گسترده است. «هو... عالم الغيب... هو الرحمن الرحيم»
بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
- يكى از شيوه هاى تربيت، توبيخ غير مستقيم است. «لو أنزلنا هذا القرآن... تلك الامثال نضربها...»
- قرآن، كتاب الهى، كمبودى ندارد، مردم قابليّت لازم را ندارند. «لو أنزلنا هذا...»
- استفاده از تمثيل در بيان حقايق معنوى، شيوه اى قرآنى است. «لو أنزلنا هذا القرآن على جبل...»
- چگونه است كه كوه با آن صلابت، در برابر عظمت قرآن خاشع است، امّا قلب برخى انسان ها، از سنگ سخت تر؟ «لو أنزلنا هذا القرآن على جبل لرأيته خاشعاً...»
- هستى، شعور دارد. اگر قرآن بر كوه نازل مى شد، خشوع و خشيت از آن ظاهر مى گشت. «لرأيته خاشعاً متصدّعاً من خشية اللّه»
- امثال و تمثيلات قرآنى، نياز به تدبّر و تفكّر دارد و گرنه به درستى درك نمى شود. «تلك الامثال نضربها للنّاس لعلّهم يتفكّرون»
پیامهای آیه 22 سوره حشر
- يكتايى و يگانگى، اولين و مهم ترين اصل در صفات الهى است. «هو اللّه الّذى لا اله الاّ هو»
- او كه همه به دنبال اويند، خداست. «هو اللّه»
- علم خداوند به غيب و شهود يكسان است. «عالم الغيب و الشّهادة»
- با اينكه خداوند همه چيز را مى داند، «عالم الغيب و الشّهادة» ولى با رحمت با بندگان برخورد مى كند. اگر علم او بيم آور است، رحمت او اميدبخش است و در تربيت، انسان بايد بين بيم و اميد باشد. «الرّحمن الرّحيم»
- هر موجودى جز خداى يكتا، فاقد علم و رحمت گسترده است. «هو... عالم الغيب... هو الرحمن الرحيم»
بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
۹۰۱
۲۱ تیر ۱۴۰۲
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.