بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت دوم :
این سختی، برای سایر موجودات نیز وجود دارد؛ ریشه گیاه، باید زمین را بشکافد و مواد آن را جذب کند تا رشد نماید و به ثمر بنشیند - موریانهها، ذرات بسیار کوچک خاک را حمل میکنند و مهندسی شده روی هم میچینند - زنبور ها در بلندیها کندو میسازند و ساز و کار زندگی و تولید عسل آنها، بسیار پیچیده و شگفتآور است. اما کار انسان برای رشد بسیار سختتر است، چرا که فقط رشد نباتی یا حیوانی ندارد، لذا اولاً از نیروی عقل و اختیار برخوردار شده و ثانیاً هدایت شده، و ثالثاً قرار است مراتب کمال را تا خلیفة الله شدن پیش برود.
در هر نَفَسی، هر گامی، هر مرحلهای، هر کاری، هر سخنی، هر به دست آوردن و از دست دادنی، هر موفقیت یا شکستی، انسان آموزش میبیند و البته مورد امتحان نیز قرار میگیرد و با گذر موفق از یک مرحله، وارد مرحلۀ بالاتر می شود. لذا اصل مهم، گرفتاریها و بلایا نیست، بلکه چگونگی گذر از آنهاست.
هر چه انسان بیشتر رشد کند و به کمال برسد، نسبت به خودش، اطرافیان و جامعه، مسئولیتپذیرتر میشود و کمال در همین مسئولیتپذیری میباشد؛ چنان که آدم بی مسئولیت، شخصیتی بی بصیرت، بیتفاوت، بیقید، بیغیرت، تنبل و زیادهخواه میگردد و بدیهی است که انجام درست و به موقع مسئولیت ها، سختیهای خودش را دارد و البته قبول و انجام مسئولیتهای فردی و اجتماعی، سبب رشد و تکامل بیشتر میگردد.
بنابراین، در این دنیا، سختی، بلا و گرفتاری و مشکلات، برای همگان وجود دارد و نشانۀ عدم محبّت خداوند سبحان نمیباشد؛ چنان که نعمت، رفاه، لذت و راحتی نیز نشانۀ محبّت بیشتر او نمی باشد.
آیا کفاری که به حسب ظاهر در آسایش و رفاه زندگی میکنند و از هر گونه لذت حیوانی بهره میبرند و هیچ نگرانی، ناراحتی و خوفی، حتی از ظلم و فساد و کشتار مردم ندارند، محبوب خداوند متعال میباشند؟!
آیا انبیا و اولیای الهی، پیامبران و در صدر همه آنان، پیامبر اکرم و سپس اهل بیت عصمت صلوات الله علیهم اجمعین، نزد خداوند منّان، کاملترین و محبوب ترین انسانها و تمامی مخلوقات نبودند که بیشتر از همگان متحمل زحمتها، آزارها، اذیتها، شکنجهها، گرفتاریها و بلاها شدند و حتی برخی به شهادت رسیدند؟!
آیا امثال شهدای محراب، آیات عظام مطهری، بهشتی،مفتح ...یا شهدای عزیز جنگ تحمیلی، شهدای مدافع حرم وشهدای امنیت،و شخصیت هایی چون چمران، صیاد شیرازی، سلیمانی، ابو مهندس، اسماعیل هنیه و ...، از نوادر روزگار و محبوبترینها نبودند؟!(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت دوم :
این سختی، برای سایر موجودات نیز وجود دارد؛ ریشه گیاه، باید زمین را بشکافد و مواد آن را جذب کند تا رشد نماید و به ثمر بنشیند - موریانهها، ذرات بسیار کوچک خاک را حمل میکنند و مهندسی شده روی هم میچینند - زنبور ها در بلندیها کندو میسازند و ساز و کار زندگی و تولید عسل آنها، بسیار پیچیده و شگفتآور است. اما کار انسان برای رشد بسیار سختتر است، چرا که فقط رشد نباتی یا حیوانی ندارد، لذا اولاً از نیروی عقل و اختیار برخوردار شده و ثانیاً هدایت شده، و ثالثاً قرار است مراتب کمال را تا خلیفة الله شدن پیش برود.
در هر نَفَسی، هر گامی، هر مرحلهای، هر کاری، هر سخنی، هر به دست آوردن و از دست دادنی، هر موفقیت یا شکستی، انسان آموزش میبیند و البته مورد امتحان نیز قرار میگیرد و با گذر موفق از یک مرحله، وارد مرحلۀ بالاتر می شود. لذا اصل مهم، گرفتاریها و بلایا نیست، بلکه چگونگی گذر از آنهاست.
هر چه انسان بیشتر رشد کند و به کمال برسد، نسبت به خودش، اطرافیان و جامعه، مسئولیتپذیرتر میشود و کمال در همین مسئولیتپذیری میباشد؛ چنان که آدم بی مسئولیت، شخصیتی بی بصیرت، بیتفاوت، بیقید، بیغیرت، تنبل و زیادهخواه میگردد و بدیهی است که انجام درست و به موقع مسئولیت ها، سختیهای خودش را دارد و البته قبول و انجام مسئولیتهای فردی و اجتماعی، سبب رشد و تکامل بیشتر میگردد.
بنابراین، در این دنیا، سختی، بلا و گرفتاری و مشکلات، برای همگان وجود دارد و نشانۀ عدم محبّت خداوند سبحان نمیباشد؛ چنان که نعمت، رفاه، لذت و راحتی نیز نشانۀ محبّت بیشتر او نمی باشد.
آیا کفاری که به حسب ظاهر در آسایش و رفاه زندگی میکنند و از هر گونه لذت حیوانی بهره میبرند و هیچ نگرانی، ناراحتی و خوفی، حتی از ظلم و فساد و کشتار مردم ندارند، محبوب خداوند متعال میباشند؟!
آیا انبیا و اولیای الهی، پیامبران و در صدر همه آنان، پیامبر اکرم و سپس اهل بیت عصمت صلوات الله علیهم اجمعین، نزد خداوند منّان، کاملترین و محبوب ترین انسانها و تمامی مخلوقات نبودند که بیشتر از همگان متحمل زحمتها، آزارها، اذیتها، شکنجهها، گرفتاریها و بلاها شدند و حتی برخی به شهادت رسیدند؟!
آیا امثال شهدای محراب، آیات عظام مطهری، بهشتی،مفتح ...یا شهدای عزیز جنگ تحمیلی، شهدای مدافع حرم وشهدای امنیت،و شخصیت هایی چون چمران، صیاد شیرازی، سلیمانی، ابو مهندس، اسماعیل هنیه و ...، از نوادر روزگار و محبوبترینها نبودند؟!(ادامه دارد...)
۵۲۸
۱۹ شهریور ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.