مسجد کوفه، دگر وقت خداحافظی است

مسجد کوفه، دگر وقت خداحافظی است

که اجابت شده ذکر سحر و یا رب من

دگر ای ماه تو را همدم و همرازی نیست

آمد از کثرت اندوه، نفس بر لب من

سینه ام تنگ شد و بغض گلویم نشکست

کس نفهمید ز اسرار دل و مطلب من

منِ مظلوم دگر بار سفر می بندم

که رسیده است به پایان همه تاب و تب من

بگذارید که با پای خودم خانه روم

تا نبیند به چنین حال مرا زینب من

وه چه شب ها که غذا بردم و نفرین دیدم

ناشناسانه گشودند زبان بر سب من

ای حسین! ای حسن! این است وصیت ز پدر

فقرا را برسانید سلام از لب من