من به بوی

من به بوی
فرنی داغ تو هوای سرد معتاد تر از قبلم
به بودن تو و اون حرفایی که همیشه واس شنیدن شون کلی صبرمیکنم تا ساعت شیش عصر بشه و با خستگیات بشینی رو مبل سبز پسته ای نزدیک شومینه از زمین و زمان شاکی باشی و غر بزنی
سیاست و اقتصاد و هرچی دم دستته رو با دهن خوشگلت به اتیش بکشی
افکارتو توئیت کنی
و از روزمرگیات عکس بگیری
من معتاد صداتم ی جوری که حتی وقتی خوابی دلم براش تنگ میشه
من شاملو رو برای تو میخونم
گل های رز عابی رو برای تو میخرم
کتاب های فلسفی رو واس تو تحلیل میکنم
و موقع فوت کردن شمع تولد واس تو ارزو میکنم
ته افکار من به تو ختم میشه
تو تو وجود من خلاصه شدی