یوری ویو

یوری ویو
با یونا داشتیم به سمت سالن رقص میرفتیم که دم در سالن جیک رو دیدیم که بنظر منتظر ما نیومد با دیدنمون با عجله سمتمون اومد و تند تند گفت «اوه شما اومدید اوکی اول از همه باید برید رختکن و-»
حرفش رو قطع کردم «هی جیک لازم نیست خودتو اذیت کنی اینجاهم مثل سالن رقص مدارس فیلیپینه دیگه ، خودمون راهمونو پیدا میکنیم »
جیک که انگار تازه اروم شده بود گفت «اره درواقع سیستمس کاملا شبیه مدارس فیلیپینه . . . پس من دیگه برمم» و بای بای کنان دور شد و رفت به زنگ ورزشش برسه (اوکی به توضیح بدم ، تو مدارس کره و ژاپن ساعت دو تعطیل میشن و مدرسه تا ساعت چهاربازه تا اگر دانش اموزان جزو کلوب خاصی بودن بزن اونجا اگر نبودن هم برن خونه
بعد تو زنگ ورزش ها اگر دانش اموزا تو رشته های ورزشی یا دنس و یوگا باشن میتونن زنگ ورزششونو برن و به اون تمریناشون برسن ، یونا و یوری تو این مواقع میرن و دنس تمرین می‌کنن)
بعد از عوض کردن فرم های مدرسه با لباس هایی که توش راحت بشه رقصید (اسلاید دو) با کمک راهنمای مدرسه مه روی دیوار چسبیده شده بود به سمت اتاق تمرین رفتیم .
اونجا بعد از وارد شدن همه یه نگاه ریز بهمون کردن و برگشتن ، هومم حس عادی بودن خداستت 🛐
یه سال بالایی که گوشه ای وایساده بود و به گروهی از دنسرا نظارت میمرد به سمتمون اومد و گفت «هومم پس شما دنسرای جدیدینن » و دستشو جلو کشید ، من و یونا نوبتی به مدت کوتاهی باهاش دست دادیم . ادامه داد «من یوجین هستم ، بزرگ اینجا ام » و نیم ساعت همینجوری خندید ، من و یونا و بقیه افرادی که اونجا بودیم گیج و منگ نگاهش میکردیم که دختر دیگه ای سمتون اومد و گفت «بیخیالش اون اهل سوهی های بی مزه است » و بعد رفت روی یه نیمکت نشست و از بطری ابش نوشید . نگاهی به یوجین کرد که هنوز داره میخنده و بعد دستشو سمتون گرفت « من جونگ هستم ، جِی صدام کنید » ما با جی هم کوتاه دست دادیم و بعد با بقیه افراد اونجا دونه به دونه آشنا شدیم .
همه شون ادم های خیلی فانی بودن . واسه همینه میگم دنسرا بهترین ادمای جهانن