دوپارتی یونگی

سمتش رفتم کنارش وایسادم...آروم گفتم : حالت خوبه ؟ فکر کنم یکم عصبی‌ای ! هرچی هست میتونیم بعد کنسرت همه باهم درموردش حرف بزنیم و درستش کنیم ، اما الان نه ! وسط کنسرتیم...در جواب به حرفام با لحن محکمی گفت : اتفاقا من میخوام همه‌چی رو الان درست کنم ! پس...دیدم چند قدم عقب رفت...همون موقع آهنگ تموم شد و یونگی میکروفنش رو گرفت و گفت : خب ، امروز میخوام جلوی همه‌ی این جمعیت یه اعتراف و البته درخواستی بکنم ! دستم رو گرفت...لبخند دلنشینی زد و گفت : ا/ت ، گاهی اوقات فکر میکنم تو اگر امپراطور میشدی ، قطعا قدرتمند بودی و با سرزمینی بزرگ و وسیع !...چند لحظه مکث و ادامه : چون به خوبی قلب من رو فتح کردی ! روی بالا ترین نقطه‌ی قله‌ی قلبم رفتی و پرچم خودتو روش گذاشتی...قلب من رو هم به سرزمینت اضافه کردی ! قلبای زیادی توسط تو فتح شدن و توی قلمروی تو جا دارن...اما من میخوام پایتخت اون امپراطوری باشم ! سرش رو از خجالت پایین میندازه...مات و مبهوتم...چه اعتراف شیرینی !...سرشو میاره بالا رو میگه : من رو پایتخت قلمروت اعلام میکنی ؟‌ لبخند میزنم...بغلش میکنم...اون هم کمرم رو بین بازوهاش قفل میکنه...دم گوشش میگم : پایتخت شدنت رو تبریک میگم مین یونگی !....



خببب...نظرتون؟
کامنت ؟؟
درخواستی بود...