خزانه کشور دیگر خالی نیست انبارها و سیلوها و ذخایر استرات

خزانه کشور دیگر خالی نیست انبارها و سیلوها و ذخایر استراتژیک کشور را برایت پر کردم اکثر بدهی ۶۰۰ هزار میلیارد تومانی دولت قبل را تسویه کردم آب شیرین کن و لوله های انتقال آب به سیستان و بلوچستان و استان های مرکزی ایران را برایت ساختم مشکل آب اهواز و شهرکرد را بر طرف کردم تورم ۶۰ درصدی را به ۴۰ درصد رساندم نرخ رشد نقدینگی کشور را به طرز محسوسی برایت کاهش دادم طرح های ورزشی و درمانی که بیش از ۲۰ سال معطل بود را برایت به بهره برداری رساندم روزانه ۷۰۰ نفر از مردمت برای ضعف مدیریت سلامت و دیپلماسی نمی میرند پروژه توسعه فیبر نوری برای افزایش سرعت اینترنت در کشور را به راه انداختم ذخایر ژنتیکی دام کشور را که در معرض فروش و نابودی بود حفظ کردم صدها کلیومتر راه آهن معطل مانده را به بهره برداری رساندم فرآیند ساخت دومیلیون و ششصد هزار واحد مسکونی برای مردم را آغاز کردم کارخانه های بزرگ و استراتژیک کشور مانند آذرآب و هپکو و ماشین سازی تبریز و صدها کارخانه کوچک و بزرگ دیگر را احیا کردم، روابط با عربستان و کشورهای اطراف خلیج فارس را برایت سامان دادم
برای توسعه تجارت عضو سازمان های بریکس و شانگهای شدم مسأله رتبه بندی معلمان را تا حد زیادی برایت حل کردم سامانه دریافت الکترونیکی مجوزها را برایت راه اندازی کردم و امضاهای طلایی و رانت را از بین بردم یارانه مردم را از ۴۵ هزار تومان به ۴۵۰ تومان تغییر دادم مسأله قطعی برق صنایع را تقریبا به طور کامل رفع کردم ماهواره های ساخته شده به دست جوانان نخبه که سالها خاک میخورد را به فضا فرستادم وهمه این کارها و هزاران کار دیگر را کردم در حالیکه دولتی را تحویل گرفتم که تمام شاخص های فلاکت و ضعف مدیریت در آن به حد اعلا رسیده بود این را میتوانی در اولین جلسه من با هیأت دولت قبل ببینی حالا تو هستی و درد ملت حواست باشد من انتظار مردم ایران از یک رئیس جمهور را خیلی بالا بردم من به جای نشستن در دفترم توی کپرهای تاریک و چادرهای عشایر نشستم به جای واکس کفشهایم را با گِلِ سیلاب سیستان و بلوچستان آراستم به جای گرفتن جشن تولد در هواپیما با کودکان یتیم همسُفره شدم من رکورددار سفر با هلیکوپتر برای رفع مشکلات مردم به نقاط مختلف کشور در بین مسئولین ایران هستم من حواسم به صبح های جمعه بود و به جای ریشخند کردن مردمم جمعه هایم را به جای خانواده در کنار مردم دردمند کشورم بودم من در راه اعتلای ایران عزیز جانم را فدا کردم تو چه خواهی کرد
ابراهیم رئیسی