ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﯼ ﻓﺮﺽ ﺭﺍ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺍﻭﻝ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﺑﻮﺩ
ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺎﻥ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻓﺮﺽ ﮐﻨﯿﺪ ﺩﻭ ﺗﺎ ﺳﯿﺐ ﺩﺍﺭﯾﺪ،
ﯾﮑﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺭﯾﺪ ، ﺣﺎﻻ ﭼﻨﺪﺗﺎ ﺳﯿﺐ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ؟
ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻧﺎﻣﺎﻧﻮﺱ ﻭ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﯽ،
ﻓﺮﺽ ؟
ﻓﺮﺽ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﺩﻭ ﺗﺎ ﺳﯿﺐ ﺩﺍﺭﻡ؟
ﭼﻄﻮﺭ ﻓﺮﺽ ﺑﮕﯿﺮﻡ ؟ ﻓﺮﺽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﯿﺮﻡ؟
ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺎﻥ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ،
ﺧﺎﻧﻮﻡ ﻣﺎ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﯿﻢ ﭼﻄﻮﺭ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻓﺮﺽ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ
ﺧﺎﻧﻮﻡ ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺎﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺑﻮﺩ،
ﭼﻬﺮﻩ ﺍﯼ ﺩﻗﯿﻖ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﺍﻣﺎ ﯾﺎﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﺩﺍﺷﺖ،
ﺳﻔﯿﺪ ﻭ ﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ،
ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:
ﭘﺴﺮﻡ ﻓﺮﺽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﻤﯿﮕﯿﺮﻧﺪ،
ﻓﺮﺽ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﮐﺮﺩﻥ،
ﯾﻌﻨﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﻦ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﺍﺵ،
ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﯿﺐ
ﻓﺮﺽ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ،
ﯾﻌﻨﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﯿﺐ ﺩﺍﺭﯼ، ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﯿﺒﯽ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﯿﺴﺖ.
ﺣﺎﻻ ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﻠﺪﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺍﻧﺠﺎﻣﺶ ﺩﻫﻢ ﻓﺮﺽ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ

ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻌﻠﻢ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ ﮐﺠﺎﯾﯽ،
ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ
ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﻓﺮﺽ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺭﺍ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﻭﺭﺗﺎﻥ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ.
ﺍﻣﺎ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ
ﻓﺮﺽ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﻭ ﻋﺪﺩ ﺳﯿﺐ ﮐﺠﺎ
ﻭ ﻓﺮﺽ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﮐﺠﺎ
ﻓﺮﺽ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﯾﻌﻨﯽ:
ﻓﺮﺽ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ،
ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ
ﺷﺪﺕ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﺮ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺍﺕ ﻋﺰﯾﺰ ﺟﺎﻧﻢ...️