حکمت سوم از نهجالبلاغه

حکمت سوم از نهج‌البلاغه

وَ قَالَ (علیه السلام): الْبُخْلُ عَارٌ، وَ الْجُبْنُ مَنْقَصَةٌ، وَ الْفَقْرُ يُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ حُجَّتِهِ، وَ الْمُقِلُّ غَرِيبٌ فِي بَلْدَتِهِ.
 
ترجمه:
درود خدا براو فرمود:
بخل ننگ ، و ترس نقصان است ،وتهیدستی،مرد زیرک رادر برهان کند می سازد.و انسان تهیدست در شهرخویش نیز بیگانه است

شرح کوتاه: این کلام نورانی به نکوهش رذائل اخلاقی و پیامدهای اجتماعی و روحی فقر و تهیدستی می‌پردازد. امام علی علیه‌السلام، بخل و ترس را مایه‌ی خواری و کم‌ارزشی می‌داند، و فقر را عاملی می‌شمرد که حتی افراد خردمند را از بیان حق خود ناتوان می‌سازد. همچنین، تهیدستی را چنان سنگین و رنج‌آور توصیف می‌کند که شخص فقیر حتی در میان آشنایان، احساس غربت می‌کند.

#نهج_البلاغه_حکمت3
#نهج_البلاغه_محور_بندگی
#نزاجا
#لجمن_خرداد_404
#لجمن_04_3_605