ﺭﺿﺎ ﻛﻴﺎﻧﻴﺎﻥ:ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﻮﻭﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺭ ﺳﻔﺮﻩ

ﺭﺿﺎ ﻛﻴﺎﻧﻴﺎﻥ:ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﻮﻭﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺭ ﺳﻔﺮﻩ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ‌ﺷﺪﯾﻢ، ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻏﺬﺍ ﺗﻤﻮﻡ ﻣﯽ‌ﺷﺪ ﯾﻪ ﺁﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ‌ﮐﺸﯿﺪﻡ ﻭ ﻣﯽ‌ﮔﻔﺘﻢ: ﮐﺎﺵ ﻏﺬﺍ ﺗﻤﻮﻡ ﻧﻤﯽ‌ﺷﺪ! ﮐﺎﺵ ﺍﻭﻟﺶ ﺑﻮﺩ! ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻏﺬﺍﻫﺎ...ﺍﻭﻥ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻮﺩ...ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ‌ﺩﻭﻧﺴﺘﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽ‌ﻣﻮﻧﻪ، ﻭﻟﯽ ﺧﺐ ﺍﻻﻥ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ، ﭘﺲ ﻗﺪﺭﺷﻮ ﺑﺪﻭﻧﯿﻢ ﺩﯾﮕﻪ!؟

ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯽ‌ﺷﻮﻧﺪ