{معماری دوره اسلامی}

{معماری دوره اسلامی}



آب انبارها

موقعیت اقلیمی مناطق مختلف ایران تأثیر زیادی در ابداعات معماری این سرزمین داشته است. از روزگاران کهن در کنار طرحهای عمده ی تأمین آب مانند ایجاد قنات و ساختن سد، به ذخیره سازی آبهای زمستانی و مصرف آن در فصلهای کم آب و خشک سال نیز توجه شده است و «آب انبار» را به همین منظور بنا کرده اند. قدیمترین نمونه ی به جای مانده، منبع ذخیره ی آب معبد چغازنبیل در خوزستان از دوره ی هخامنشی است.
آب انبارها به دو گروه کلی عمومی و خصوصی تقسیم می شوند. از نظر معماری آب انبارها شامل منبع ذخیره ی آب، پوشش منبع، بادگیر و هواکش، راه پله، پاشیر و سردر تزیینی و کتیبه هاست که در اشکال گوناگون مکعب، مستطیل، استوانه ای وچند ضلعی ساخته شده اند.
مصالح ساختمانی آنها سنگ و آجر، شفته ی آهک و ساروج است. تعدادی از این آب انبارها با آجر و کاشی تزیین شده اند (مانند آب انبارهای قزوین، ده نمک سمنان و پنج بادگیر یزد).




{مجله کوردان مانا}